Speedy toch!

Ik kan me niet inbeelden dat Speedy er niet meer zou zijn. We hebben hem nog maar een goede week, maar ik ben nu al volledig verknocht aan hem. Hij is zo lief, en als je de living binnen komt, komt hij naar het rek gerend om je te begroeten, en overal waar je gaat, komt hij achter. Nu, gisterenmiddag was dat wel het geval, hij was er niet. Hij was bij de dierenarts.

Ik had al de laatste dagen gemerkt dat hij verschrikkelijk hevig stond, en hij begon zowaar telkens op mij te rijden. Vanaf ik mijn hand uitstak om te aaien, was het van dat... Hij was er zelfs in geslaagd om in mijn broekspijp te kruipen om te rijden. En gisteren waren mijn benen absoluut niet veilig meer. En ik kan je verzekeren, als je in korte broek loopt, en hij met z'n scherpe nageltjes... Dus wel hoogst vervelend als je in de keuken aan het werk bent. Toen ik hem opnam om te knuffelen in plaats van te rijden, zag ik iets niet normaals. Er was een rode uitstulping aan zijn piemeltje en dacht dat het wel zou over gaan. Maar gisteren bleek het dus niet het geval te zijn, dus tijd om naar de dierenarts te gaan. Diagnose: verstuikt piemeltje van te veel te rijden, en dus de beste optie is rusten en dat kan alleen maar dor castratie. Nu, we waren toch van plan om dat zo snel mogelijk te laten doen, nu was het wel iets sneller dan verwacht, maar dan zijn we er ook uiteraard vanaf. Dus moest ik hem daar laten, en ik kan je verzekeren, toen ik thuis kwam, miste ik zijn vreugdesprongen rond mijn benen.

De avond voordien (dus dinsdagavond) was het weer mijn vaste TV-avond (Peking Express) en ik had Speedy, net als de week ervoor weer bij me genomen in de slaapkamer. We hebben maar één TV, dus in de zetel is geen optie... De andere keren liep hij veel rond, en sprong af en toe in bed, maar nu vond hij het leuker om in bed te blijven. En het leukste van al: hij kwam zo heerlijk dicht om te knuffelen en languit te liggen, zalig om zien. En het liefst van al lag hij half op mij: zijn hoofdje tegen de mijne en zijn pootjes naast mijn schouder. Ik had helaas mijn fototoestel niet in de buurt, maar ik hoop dat het de volgende keer wel zo is om dat op foto vast te leggen! Ik hoop maar dat hij dat nog zal doen in de toekomst!

Ik mocht Speedy rond 18u weer ophalen bij de dokter, en meteen ook van de gelegenheid gebruik gemaakt om hem in te enten tegen VHS & Myxomatose. En hij heeft zowaar zijn eigen paspoortje meegekregen. Hihi, van de anderen was het voor de dokter waarschijnlijk teveel werk, maar voor Speedy wou hij wel een uitzondering maken. Ik weet natuurlijk niet wanneer Speedy geboren is, ik weet wel dat hij 4 maand oud is, dus de dokter besloot dan maar dat hij van 1 januari is... Helaas was ik ook weer 60€ lichter, maar alles voor de konijntjes hé!

Toen ik hem ging halen, begon hij stilaan wakker te worden, en tegen 19u was hij al behoorlijk wakker. Ik haalde hem uit zijn vervoersmandje en hij begon eerst wat te huppelen, en dan vlug zijn hokje in om wat te eten en te drinken. En daarna nog slapen natuurlijk!

Ik besloot om hem ook weer mee te nemen naar de slaapkamer om samen te rusten, maar hij vond dat niet zo leuk, toch niet zo leuk als de vorige keer... Eerst nog wel aan het voeteinde, maar daarna tegen de muur, met z'n hoofdje naar mij.

Maar vandaag is hij gelukkig al weer helemaal de oude, hij huppelt nog steeds achter je aan en volgt je letterlijk op de voet, alleen het rijden is weg. Gelukkig maar! En we zijn vandaag ook al twee keer gaan wandelen buiten aan de leiband, de eerste keer om paardenbloemen te plukken voor de andere nijntjes, en daarnet weer een halfuurtje buiten voor de deur. Je had de mensen moeten zien die voorbij kwamen en zagen dat het een konijn was! Wandelen met een konijn is natuurlijk niet zoals met een hond, je gaat vooral waar hij gaat, en als hij een plukje gras wil opeten, dan wacht je gewoon. En als hij languit gaat liggen op de boordstenen, dan ga je er ook even bijzitten. En geloof het of niet, maar na een halfuur was hij het moe, en liep zelf richting huis, mooi de oprit op tot aan de deur tot ik ze open deed, en dan mooi naar binnen. Als dat geen goed opgevoed konijn is, dan weet ik het ook niet meer! En als beloning krijgt hij telkens een stukje wortel als ik zijn harnasje afdoe, dan weet hij dat het leuk is. Kwestie van conditionering! (toch nog iets onthouden van de psychologielessen in de opleiding!) Alleen moet ik hem nog zien te trainen dat hij buiten ook mag keutelen, want hij spaart ze telkens op voor binnen...