Ja, het is officieel nu: Speedy is nu ons 7de konijn in huis! En hij heeft niet veel moeten doen om zowel Wim als mij te overtuigen. Ik was al lang verkocht, omdat het zo'n sociaal diertje is, en ook Wim is uiteindelijk (zonder al te veel moeite) gezwicht voor de charmes (maar vooral de hangoren denk ik) van Speedy! We hadden allebei gezegd dat 6 konijnen méér dan voldoende was, maar ik zou het zo spijtig vinden om afscheid te moeten nemen van hem, hij is nog maar 2 dagen bij ons, en toch kan ik hem al niet meer missen, zo'n schatje is het! En zijn vroegere baasjes zullen ook wel tevreden zijn dat hij hier mag blijven, want dat hadden ze toch gehoopt.In de namiddag ben ik niet zoveel met hem bezig geweest, maar wel 's avonds (tijdens Peking Express) heeft hij bij me in de slaapkamer gespeeld. Knuffelen zat er niet echt in, maar hij vond het verschrikkelijk tof om onder het bed door te rennen, en zelfs in bed springen. Je moet weten dat het bed toch wel 50 cm hoog is, en dat klein grut had bijzonder weinig moeite om bij me te komen.
En toen hij helemaal uitgeteld was 
van al dat rennen, kwam hij bij me liggen, in de plooien van de donsdeken. Zo schattig om te zien. En na Peking Express maar weer naar beneden, z'n kotje in in de garage!Gisterenmorgen heb ik hem eerst en vooral buiten in de ren gezet. Ik moest wel goed opletten, want hij wordt niet zo graag opgepakt. Hij rent liever rond, dat is zijn leven. Wim zei wel dinsdag dat hij zo mager staat, maar hij loopt het er gewoon allemaal af natuurlijk. Hij zit bijna geen minuut stil, niet zo handig om foto's van te nemen... Hij genoot met volle teugen van het vroege lentezonnetje...
En natuurlijk moest alles verkend worden, plus overal met z'n kin over wrijven, om zo duidelijk te maken aan de andere konijnen dat hij hier ook geweest was. En de buis, tja, daar liep hij eerst over in plaats van door, maar slim als hij is had hij snel door dat je er ook heel makkelijk door kon... Het etensbakje diende als zetel op een gegeven moment...
Er werd ook al kennis gemaakt met de andere konijnen, die had ik na een tijdje in de andere ren geplaatst, en er werd dus duchtig weg en weer gesnuffeld. Vooral de dames waren in de wolken met een nieuwe man in huis, maar ja, Floppy natuurlijk niet...
En toen zijn we maar naar binnen gegaan, en was het tijd voor de andere 3 konijnen om in de buitenren te spelen. Maar Speedy en ik hebben alleszins binnen ook heel veelplezier beleefd, want overal waar je loopt, loopt hij gewoon achter. Je moet dus altijd heel goed uitkijken waar je je voeten zet, want gegarandeerd staat hij bij je. En als hij huppelt, maakt hij ook zo van die ontzettend rare geluidjes, maar het is hilarisch om te horen, je krijgt er gewoon een glimlach van! En maar koersen dat hij deed in de keuken, en zo weet je dat zijn naam perfect bij hem past! Ik heb er zelfs twee filmpjes van gemaakt, maar die zijn te groot om hier te tonen, zal er nog eens iets op moeten verzinnen.
En het leuke was, ik zat op de grond, en hij liep telkens rond me, en kwam zelfs bij me op de schoot. En toen het hem teveel werd, kwam hij achter mijn rug liggen, heel dicht tegen me. En dat heeft hij zo nog meerdere keren gedaan, ook 's avonds, toen ik op de grond lag, met mijn hoofd rustend op mijn arm op de grond, kwam hij tegen mijn arm languit liggen. Wat een charmeur! Hij heeft me al zover gekregen dat zijn hok nu in de keuken staat, zodat hij daar de hele dag kan rondhuppelen. En als ik in de buurt kom, dan is hij niet te houden, en we genieten er allebei van. Hij loopt me achterna tot aan in de berging en in d
e garage! Hij voelt zich hier echt goed op zijn gemak. En toen zijn we in de namiddag ook gaan spelen in de tuin, van de ene kant naar de andere lopen, en dan huppelt hij gewoon mee. Hij luistert meestal ook als het de bedoeling is om ergens heen te gaan, bijna zoals een hond. En uiteraard was het ook tijd om weer te gaan socializen met de andere konijnen, maar die hadden het niet zo op hem begrepen, althans Floppy en Sugar niet, de anderen zijn wel nieuwsgierig en geïnteresseerd... De hokjes van de draad van de vernieuwde ren zijn klein, dus er kan niet echt door gebeten worden, maar aan de ene kant staat een lager rekje om er makkelijk in en uit te kunnen, en daar staan de tralies wat verder uit elkaar. Floppy heeft toch wel gebeten zeker in Speedy's lip, met heel wat bloed tot gevolg. Dan zijn we maar vlug naar binnen gekomen om het wat te verzorgen, maar het lijkt altijd veel erger dan het is. En hij was daar zo beteuterd van dat hij maar languit tegen zijn hokje ging liggen. Meestal schrikt een konijn snel op als je in de buurt komt als ze zo op hun gemak liggen, maar dat was niet het geval met Speedy. De lens van mijn fototoestel zat bijna tegen zijn lip, en dat was allemaal geen probleem. Als hij zo ligt, mag je hem ook uitgebreid strelen en knuffelen, dat laat hij hem allemaal doen. Maar je ziet dat hij mensen gewoon is, want zo'n sociaal dier heb ik nog niet gezien.
En toen het tijd was gisterenavond om de andere 6 konijntjes binnen te doen, liep hij telkens mee weg en weer in de tuin, om te checken of ze wel degelijk in hun ren binnen terecht kwamen! Heerlijk beestje is dat toch, ik ben er al heel mijn hart aan kwijt! Echt een knuffelkont en aanhankelijk diertje, nog niet meegemaakt! Maar je hebt het zeker al door dat ik in de wolken ben met mijn nieuwe aanwinst!
1 opmerking:
Ocharme dat dutske! Toch een heel aandoenlijk snoetje zene, ik zou ook direct verkocht zijn :-)
Een reactie posten