Héél véél nieuws van het konijnenfront

Ja, ik weet het, mijn blog lijkt meer op een konijnendagboek, maar ik beloof dat er daar snel verandering in zal komen, ik heb nog heel wat layouts liggen die gefotografeerd moeten worden.

Eerst en vooral het goede nieuws over Finn. Net als zijn broer Charlie is hij met z'n gat in de boter gevallen: een meisje Dalia en een goede thuis!

er zeker van dat hij goed verzorgd zal worden door zijn nieuwe (jonge) baasje! Ben zo blij dat ze allebei snel zo goed op hun pootjes terecht gekomen zijn!

Vanmorgen had ik een afspraak gemaakt met de dierenarts, om onze 6 nijnen in te enten tegen de Myxomatose en VHS. Myxomatose wordt overgebracht door muggen die in contact geweest zijn met besmette wilde konijnen. VHS of bloedziekte kunnen konijnen krijgen door in contact te komen met de uitwerpselen van zieke konijnen, maar het kan even goed via hooi besmetten, want je hebt geen cotrole over de utiwerpselen van wilde konijnen in de velden natuurlijk. Ze hadden dat nog niet eerder gekregen, maar omdat het ook standaard gedaan wordt bij de konijnenopvang, besloot ik om het ook maar eens bij onze eigen nijnen te doen, kwestie van op veilig te spelen. Nu, hij liet wel een poosje op zich wachten, maar gelukkig gingen de inentingen allemaal heel vlot. Alleen, ik geloof dat het bij Brownie was (die hij trouwens prachtig vond van kleur) had hij door de huidplooi heen geprikt, met als gevolg dat alle inentingsstof over mijn hand liep in plaats van in de bloedbaan van een konijn... Gelukkig had hij materiaal genoeg mee, dus dat moest even opnieuw gedaan worden. Er was gelukkig weinig tegenstand of tegenspartelingen, maar al bij al stond ik thc nog vol krabbeltjes van hun nagels. Ook Hazel was aan de beurt, als laatste, en de DA kon alleen maar beamen dat haar neusje er héél goed uitzag. Het zag er veel erger uit dan het was, maar alles komt wel goed. Daarna heb ik de konijntjes maar binnen gelaten in hun ren, ze waren ook wat uitgeteld, en het weer is ook niet bijster mooi, dus ja. Maar anders kunnen ze genieten van hun vernieuwde buitenren hoor, we hebben het een heel stuk groter gemaakt, zodat ze per 3 nu een gebied hebben van ongeveer 5m² dus er kan heel wat afgehuppeld worden. Foto's volgen nog, het weer is nu te slecht.

Kort na het bezoek van de dokter kreeg ik een telefoontje. Of ik ook konijnen opvang. Nu ja, in principe niet, maar als het niet anders kan, dan liever wel. De dame in kwestie had een konijntje, maar haar dochter was er allergisch voor, dus moet het weg. Ik had geen auto, maar gelukkig zag de dame het zitten om het nijntje te brengen van Antwerpen. Aangezien de Konijnenburcht dus tijdelijk dicht is omwille van de verhuis, zocht ze naar een ander oplossing. Zo rond 14 u kwam ze hier aan met Speedy, een mannelijk hangoorkonijntje van 4 maand oud. Het is een echte lieverd, en zijn naam heeft hij ook niet gestolen, want toen ze weer vertrokken waren, heeft hij al de hele benedenverdieping verkend in minder dan 10 minuten tijd! Ik heb hem maar laten doen, is goed voor zijn pootjes om zo te huppelen. En die oren, da's toch wel fantastisch! We hebben al altijd graag een hangoortje gehad, en toen we Floppy kochten in de dierenwinkel, hadden we er eindelijk een. Maar ja, zijn oren hielden op met hangen een paar weken na onze aankoop. Dus misschien houden we hem wel zelf... De dame uit Antwerpen hoopte van wel, omdat ze zag hoe goed we met onze konijnen omgaan. Maar ja, we zijn uiteraard met 2 om daarover te beslissen... en anders vinden we via de konijnenburcht wel een goede oplossing voor hem, want ze waren bang dat hij ergens als slangenvoer of zo zou eindigen, maar als het aan ons ligt: zeker niet!

Ik had ondertussen het hokje al klaargemaakt, het grote hok van Charlie en Finn stond er nog, en Hazel had er ook een paar dagen in quarantaine gezeten, en het was al mooi uitgekuisd, dus mocht speedy daarheen, omdat het hok toch wel wat ruimer is dan het hokje die ik meegekregen heb. Ik had hem nog maar pas opgepakt, toen ik iets wel héél erg warm voelde. Hij had me gewoon ondergeplast! Misschien lag het aan de lange rit of van de stress, maar ja, ik was dus voor de tweede keer vandaag gezegend! Maar vlug Speedy in zijn nieuwe hok geplaatst, vlug andere kleren aan (gelukkig stond de strijkmand dichtbij om nieuwe kleren uit te halen, stel je voor dat ik in mijn ondergoed door de woonkamer moest lopen!) en de vuile in de wasmachine. En toen was het weer uitgebreid tijd om wat te knuffelen en het hokje op te vullen met allerlei lekkers. Ze hadden met verteld dat Speedy verzot is op brood, wortelen en witloof, en ja hoor, toen ik een stuk brood in zijn bakje legde, begon hij er prompt aan te knabbelen. Denk wel dat hij zich hier al thuis voelt! Nog even een paar mooie beelden om af te sluiten!