Scrap-a-ganza

Zo, het weekend waar we zo lang naar uitgekeken hadden, is weer achter de rug. Scrap-a-ganza is de jaarlijkse afspraak met Amerikaanse beroemdheden om weer wat inspiratie op te doen.

Samen met Ann en Nancy ben ik op vrijdagavond doorgereden. Ik had al om 19u mijn eerste workshop, maar ik wist dat ik daar niet op tijd zou geraken. En daarna begon mijn eerste albumtrack, van CD Mukovsky. Maar omdat ik graag zo veel mogelijk workshops wilde volgen, heb ik mezelf nog een tweede keer ingeschreven voor de zaterdag, zodat ik maar één deel van de albumtrack kon volgen. Gelukkig kregen we de belangrijkste tips en technieken op vrijdagavond, de 2 andere sessies was het toepassen hiervan. En aangezien ik toch geen foto’s bij me had, was dit nu niet zo erg. Maar CD is echt een toffe madam, heel vriendelijk, en ook haar man was van de partij om het materiaal uit te delen en rond te lopen met haar layouts. Els was er al vroeger dan ik, en Martine kwam op het einde van de workshop toe, en toen zijn we maar met z’n allen op de foto gaan staan met haar.

Na de workshop was het hoog tijd om onze kamer op te zoeken, maar aangezien we nog dorst hadden, wandelden we naar de cropruimte. Helaas was toen niets meer te krijgen, de bar was al dicht. Dus zat er niets anders op dan naar de kamer te gaan, en onze goodiebag te bekijken. Tja, op zich zijn er altijd dingen bij die je niet leuk vindt, maar met z’n drieën hebben we toch nog wel het een en het ander kunnen ruilen, en zo was iedereen weer tevreden natuurlijk. En toen nog een beetje gekletst en gesnoept (want we hadden nauwelijks wat gegeten, en géén drinken gekregen...), niet te lang, want we moesten fris zijn voor de zaterdag!

Ik had me bij mijn inschrijving vooral gebaseerd op leerkrachten, zo wil ik steeds de workshops van Karen Burniston en Rusty Pickle volgen, omdat ik weet dat die altijd schitterende projecten hebben. En verder kies ik ook wel eens op merken, omdat die vaak leuke prijzen weggeven tijdens de workshops. Maar dat zou ik beter niet meer doen, want dit viel nogal tegen deze keer. De workshop van Making Memories was op zich wel leuk, maar wéér met de Tagmaker, zoals het de vorige keren ook was. En een layout vol zo’n tags, met een minuscule foto, dat is ook al niet aan mij besteed. Dus heb ik maar weer mijn eigen ding gedaan! Een spread, met een klein beetje roze, en een aantal van die tags. Maar die houd je nog van me tegoed hoor!

De tweede workshop van de dag was er eentje van Scenic Route. Deze had ik ook gekozen op basis van merk, omdat Scenic Route samen met Basic Grey nu eenmaal mijn grote favoriet is. We gingen aan de slag met de scrapstrips, en in een mum van tijd hadden we 6 layouts gemaakt. Dat is helemaal mijn ding: snel leuke layouts maken zonder foto’s! Daar was ik superblij mee, des te meer omdat ik niets heb met mini-albums en decoratieprojecten. Op het einde van de workshop kon ik gewoon blijven zitten, want ik had nog een workshop van Scenic Route. Martine kwam er toen ook bij zitten. En helaas, het was wel een miniboekje zeker, maar wel eentje over vrienden. Maar toen had ik het lumineuze idee om er een vriendenboekje over het weekend SAG van te maken, dus meteen gebruiken was de boodschap. Het zal dan ook de eerste keer dat ik foto’s van SAG volledig zal scrappen, ik heb wel zo links en rechts een keer wat gescrapt ter plaatse, maar dat is hetzelfde niet natuurlijk. Maar dit boekje zie ik wel een keer zitten om volledig af te werken! Met één van de bladzijden heb ik dan de rest van het weekend rond gelopen om handtekeningen te verzamelen van alle leerkrachten van het weekend, en dat is me ook gelukt. Maar over de projecten volgen later wel nog foto's!

Onze magen begonnen na een voormiddag scrappen zich ook te roeren, dus hoog tijd voor de lunch. Het was heel wat minder dan de voorgaande keren, geen uitgebreid warm buffet, maar wel een broodjesbuffet met de keuze uit welgeteld 3 soorten… We zaten gezellig met z’n allen samen: ikke, Martine, Els, Ann, Nancy en Lotte, die voor de gelegenheid een dagje wou proberen.

Na de middag was het de beurt aan mijn 2^de albumtrack, die van Donna Downey. En het begon al goed, we kregen enkel het album, de pakketten bleken er niet te zijn. Gelukkig was het binnen de 10 minuten opgelost, maar kom, stel je voor dat ze er niet waren! Donna is ook een ontzettend leuke vrouw, en ze stelde haar album voor: een jaaroverzicht met een spread voor iedere maand. Tja,wat moet ik daar nu mee? Niet echt mijn ding, want ik had ook geen foto’s mee daarvoor.

Maar toen kreeg ik wéér een lumineus idee (het was wel mijn dagje van de lumineuze ideeën!). Waarom geen album voorbereiden voor de wereldreis? Want als ik foto’s van 7 maand ver zal moeten scrappen, ga ik wel nog een tijdje bezig zijn. Maar de mensen gaan toch al graag een resultaat zien. Dus heb ik al de pagina’s voorbereid, voor elke maand dat we op reis zijn. Dat wordt de rechterpagina, met strookjes papier en de maand gestempeld. Op de linkerpagina komt dan een collage met de foto’s van die maand. Ik zal misschien wel meer foto’s hebben dan dat, maar dan is het een kwestie van echt de mooiste te selecteren voor erin. Het papier waar we de stroken van moesten snijden, waren helemaal mijn kleuren, behalve eentje, dat was met roze. Dus heb ik maar dat veranderd in een kleurtje wat ik gelukkig nog gekocht had, zodat het echt alleen maar mijn kleuren zijn: bruin, groen en blauw. Vol enthousiasme ging ik aan de stempel na het snijden van de papiertjes, maar ik was een beetje te snel. Ik was zodanig in de ban van het album van Donna, dat ik toch wel november 2007 stempelde! Tja, verkeerd jaar, dus maar even overnieuw gemaakt. Dus volgend jaar deze tijd, als ik terug ben van de wereldreis, kan ik een aantal foto’s selecteren, opkleven en meteen heb ik dan een album klaar! Want van scrappen zal er de eerste maanden na de reis toch niet veel van in huis komen, aangezien ik vanaf juni meteen weer begin te werken in de horeca.

Deze keer kan ik wel al tonen wat ik gemaakt heb, omdat ik ter plaatse er al een foto van genomen had. Maar jullie zullen nog ruim een jaar moeten wachten om de afgewerkte versie te zien!!!

En daarna ook op de foto met Donna. Zij is ook een toffe en leuke lesgeefster, en we hebben zelfs 2 foto's gemaakt: "fat one" (= links) en "slim one" (= rechts). Wat moet je doen om er dunner uit te zien op de foto?

• Buitenste voet vooruit
• Hand op je bil van dat been leggen
• Schouders beetje tegen elkaar drukken
• Voorover leunen
• Kin omhoog
• Tong tegen je verhemelte

En, vind je dat het gelukt is???

Na de workshop van Donna had ik wat vrije tijd, die ik gebruikte om nog wat te shoppen. Ik had op vrijdag al een aantal leuke stempels weten te bemachtigen, vooral clear stamps met als thema reizen, van merken waar ik zelf niet kan aan geraken. Stempels zijn uiteraard wel een dure aankoop, maar al bij al ben ik qua uitgaven toch nog binnen de perken gebleven.

En natuurlijk mocht ook de traditionele pizzaboxshopping niet ontbreken, ik heb weer mijn collectie Scenic Route aardig kunnen aanvullen. Ik ben later op de avond nog een keertje terug moeten gaan, omdat ik nauwelijks effen papier had, want door de workshop van Layle van Scenic Route was ik in de mood om nog meer layouts te maken.

Ik had nog een workshop op het programma, “Never judge a book by its covers”, een zwart album in een lederen doos. Op zich wel ontzettend mooi, maar wat moet ik er mee doen? Ik ben zo iemand die vooral graag layouts maakt, en ik weet dat mini-boekjes toch maar stof vergaren in de kast. En wat meer is, trouwens ook iets typisch van Bazzill, is dat ze materiaal voorzien voor 2 layouts in het boekje, maar de rest moet je zelf verzinnen en vooral kopen… Nu, Els vond deze workshop heel mooi en wou die achteraf ook kopen, maar die waren helaas niet beschikbaar. Dus heb ik haar maar mijn exemplaar doorgegeven, heb liever dat iemand het kan gebruiken dan dat het blijft liggen (en mijn kasten liggen al zo vol!)

Dan begon onze maag weer in opstand te komen, dus hoog tijd voor het avondbuffet. Maar net als ’s middags was het tegen gevallen, één soort vlees en één soort vis, en verder nog wat aardappelen en pasta, beetje groentjes maar ook niet overdreven veel keus. Bij de vorige edities was dat allemaal veel beter dan nu, maar ja. De pizzaatjes smaakten nog het best van al. En dan konden we er weer verder tegenaan.

En als laatste van de avond hadden we een ontzettend leuke layout van Karen Burniston, hoewel ze als leerkracht niet zo aangenaam is, maar kom. Haar projecten zijn wel altijd in orde. En zoals we van haar gewoon zijn: een interactief project met 2 grote bogen waar je ook een panoramafoto op kwijt kunt, ook weer een techniek ook meerdere foto’s op één pagina te verwerken op een leuke manier.

Na de workshop kwamen we weer samen in de cropruimte. Net als de avond ervoor waren we behoorlijk dorstig na de dag. We haalden enkele glazen voor aan tafel, en Nancy ging twee flessen halen in de koelkast. Maar plots ging iemand van de bediening aan de bar haar achterna en zei dat de bar gesloten was. Ik ben dan in een Spaanse furie geschoten, ben op de bar toegestapt (waar de dame ondertussen de flessen van Nancy had neergezet) en heb de flessen gewoon meegenomen aan tafel, en ze uitgeschonken. Tja, iedereen van onze tafel was ontzettend geschrokken, ze hadden mij nog nooit zo gezien. Nu, in normale omstandigheden is dat niet nodig, maar ik vond het verschrikkelijk dat we twee dagen na elkaar om 22u (net terug van de workshop dus) geen drinken meer kregen. De manager werd erbij gehaald, en ook Ben van de organisatie, en toen heb ik nogmaals mijn relaas gedaan dat het helemaal niet kan dat we geen drinken krijgen, terwijl we nota bene zoveel betalen voor een zogenaamde “all-in” formule. Na heel wat heen en weer gebabbel werd er uiteindelijk besloten dat iedereen nog tot 23u kon drinken. Gelukkig maar. Ik stond minuten na mijn optreden nog te bibberen… Maar ik kan er niet tegen als er ons onrecht aangedaan wordt, en dat idee had ik dus wel. Dus scrapvriendinnen, bij deze wil ik me nog eens verontschuldigen voor mijn gedrag, maar zo ben ik normaal dus niet!

Voor de rest van de avond hebben we ons nog goed geamuseerd. Ik ben lekker aan de slag gegaan met mijn lievelingspapier, en nog een aantal layouts gemaakt, terwijl de anderen bezig waren met nog wat projecten af te werken.

Ik weet niet meer precies tot hoe laat we in de cropruimte gebleven zijn, maar er schoten toch niet te veel tafeltjes nog over toen we besloten ons bedje op te zoeken. Maar uit ervaring weet ik dat ons bedje opzoeken geen synoniem is van slapen. Eerst nog wat met het licht aan gekletst, en daarna met het licht uit. Bij momenten was het weer hilarisch, gieren van het lachten, onnozele kinderliedjes zingen en nog meer gieren van het lachen. Ocharme onze buren! Maar uiteindelijk zijn we dan toch in slaap gesukkeld.

Gelukkig moesten we er op zondagmorgen niet te vroeg uit, aangezien de eerste workshop om 10u pas was. Dus lekker rustig een douche genomen, met z’n drietjes gaan ontbijten en aangeschoven bij Ann en Nancy, onze spulletjes in de auto gelegd en dan kon het scrapplezier weer beginnen. En we besloten die dag alle drie onze crocks aan te doen, dus een foto van onze gezamenlijke voetjes mocht ook niet ontbreken.

De eerste was héél relaxed, een beetje té naar mijn zin, maar de leerkracht maakte veel goed. Ik had van Vicki Boutin al wat werk gezien in Scrapbooks Etc., maar haar project was eerder eenvoudig voor een gevorderde scrapper. Maar ja, ze had het ook niet echt zelf gekozen, de producten werden haar toegestuurd, en daar moest ze iets mee verzinnen. En er was ook weer teveel roze naar mijn goesting, dus heb ik dat ook maar weer een beetje aangepast naar iets wat ik wel kan gebruiken. En ook met haar wou ik op de foto, dus Vicky en Vicki!

En dan volgde daarna ook mijn andere favoriet: Lance van Rusty Pickle. Hij was op de vorige workshop iets te laat aangekomen, maar zoals we al weten: hij houdt er een razend tempo op na! Dit was niet anders met dit miniboekje. Tja, weer niet echt mijn ding, maar allé… Het is een kleurenalbum geworden, en wie weet doe ik er ooit wat mee.

Tussen de twee workshops van Lance was het lunchpauze, maar omdat het in dezelfde ruimte was, zijn we maar een bordje broodjes gaan halen om daar op te eten.

Ik begon al aardig moe te worden, en dan kan ik twee dingen doen: ofwel ben ik mega-lastig, ofwel doe ik mega-onnozel. Wel, tijdens de workshop van Lance was het dat laatste!!! En blijkbaar werkte dat aanstekelijk.

Als laatste hadden we een workshop in twéé delen, een grote kubus als opbergdoos, helemaal in mijn kleuren. Maar we besloten om het laatste deel niet meer te volgen, de meeste dingen konden we thuis wel nog verder opkleven, want er wachtte ons ook nog een lange rit naar huis. En ook daar was het weer ambiance troef!

Maar ja, rond 18u was ons verhaaltje van SAG afgelopen, ik keerde met Wim moe maar voldaan terug naar huis. En dan nog de tijd vinden om al die projecten af te werken en mijn aankopen weg te steken!

En daar krijgen jullie uiteraard op een andere keer nog foto's over!