Als een vis in het water... of toch niet...

Bij deze wil ik jullie even mijn allereerste onderwaterfoto presenteren. Nu, ik had al snorkelfoto's hoor, maar deze is dus echt met mijn duikuitrusting helemaal aan.
Dit was dus van de 3de les, en we dachten dat het wel eens tijd was om foto's te nemen. Alleen is het bij ééntje gebleven... gewoon te weinig tijd, want we zijn constant bezig met oefeningen, en Wim en ik waren ook nauwelijks samen.
Bij mij vlot het niet zo snel als bij Wim. Zoals je al weet van mijn eerste les, heb ik dus een grote overwinning behaald op mezelf om het effectief te durven. Maar telkens ik het zwembad inga, duurt het nog een tiental minuten voor ik me veilig genoeg voel om onder water te gaan. Als ik al onder water ga tenminste, want ik heb al telkens extra lood nodig gehad, en maandag moest ik zelfs 2 loodgordels omdoen. Dan doet een mens z'n best om te vermageren, en dan moet je weer meer wegen in het water... Maar het is wel nodig, anders geraak ik niet onder! Goed, heb voor mezelf dus het techniekje van éérst te kijken onder water, en als de kust veilig is, los ik mijn jacket en ga ik onder. Maar dan zijn we al in het water... We hebben ondertussen al 3 technieken geleerd om in het water te gaan, vorige les was een "giant leap forward"... Dus ikke stapje per stapje naar voor, en dan de grote stap in het onbekende... Ook al weer zo'n psychologische drempel! Meestal ga ik gewoon op de rand zitten, of gebruik ik het trapje, maar nu dus niet. En maandag was het alsof we van een zodiac moesten "rollen". Maar eerst moesten we onze brillen weer met spuug kuisen en afspoelen met het water. Dus zo gezegd, zo gedaan, maar het afspoelen is niet zo evident als je met zo'n jacket rondloopt én gevulde zuurstoffles op je rug hebt! Dus ik pardoes op de grond... Gelukkig niet bezeerd, was op mijn zwemvliezen terecht gekomen. We moesten uiteindelijk toch op de grond gaan zitten in kleermakerszit, en dan achterover in het water rollen.
Daarna was het tijd voor de oefeningen, maar ik geraakte dus niet onder en begon weer te panikeren. Uiteindelijk ben ik toch onder water geraakt, maar ik heb niet alle oefeningen kunnen doen, toch niet in het diep gedeelte, want mijn oren wilden niet mee. Blijkbaar heb ik moeite met het klaren, want op 4.5m diepte heb ik dus last, en moet ik weer opstijgen. Ook de werking van mijn jacket heb ik nog niet helemaal door, die moet je af en toe lossen of weer bijblazen, en pivoteren (neutraal drijfvermogen zoeken) is ook nog iets waar ik op moet oefenen.
Wat me wél al aardig lukt (en daar ben ik wel fier over) is het veranderen van ademen onder water. Daarmee bedoel ik dus de oefeningen met het automaat uit de mond te halen. Vorige keer moesten we wisselen tussen de snorkel en het automaat, maandag moesten we weer overschakelen op de automaat van onze buddy, en ook doen alsof ons automaat kapot was (en dus constant lucht blaast) en zo toch nog proberen te ademen.
Maar de oefeningen met de bril heb ik niet meer kunnen herhalen maandag, dat moet ook nog. En verder nog hebben we maandag nog een "reddingsoefening" gedaan, moest je iemand anders voortslepen naar de kant, en weten wat gedaan bij krampen.
Dat verliep dus goed, maar de rest nog niet. Ik weet nu al dat ik een extra les zal nodig hebben voor alles, maar dan is het zo. Ik vind het zalig om te duiken, en ik kijk nu al uit naar de eerste echte duik buiten, maar uiteraard moeten we eerst alle technieken goed onder de knie hebben, en dat is nu niet het geval. Maar de volhouder wint zullen we maar zeggen zeker? Ik weet van mezelf dat ik meer tijd nodig heb dan iemand anders, maar ik heb mezelf toch al serieus voorbij gestoken bij het duiken!