Mijn leven bestaat voorlopig enkel en alleen uit werken en sporten, van al de rest komt maar weinig in huis. En de enige dag in de week dat ik nog vrij heb, gaan we er ook wel vandoor zeker! Niet dat ik het erg vind hoor, verre van, maar soms is het wel een keer leuk om uit te slapen en te luieren. Maar dus niet afgelopen zaterdag! We hebben ons voorgenomen om in de mate van het mogelijke zoveel mogelijk de zaterdagen in juni te gaan wandelen, alsook de woensdagen in de vakantie. En het liefst nog de technisch moeilijkere wandelingen, allemaal in voorbereiding van onze 6-daagse huttentocht in augustus, en uiteraard voor ons ultieme doel: de wereldreis!
Dus Wim had weer het een en het ander uitgestippeld, en rond 8u vertrokken we richting Malmédy (in feite de baan tussen Eupen en Malmédy, de Hoge Venen). Ik was uiteraard al vroeger wakker, boterkoeken halen voor 's morgens en een broodje voorzien voor 's middags. Maar als passagier heb ik het geluk dat ik kan slapen als ik dat wil, iets wat meestal steevast gebeurt op langere afstanden (tenzij er veel te vertellen is, maar dat was nu niet het geval).
De eerste op het programma, was de wandeling door Nêur Lowé, volgens de site waar we de informatie ophaalden: "De wandeling is niet gezien de afstand maar wel gezien de aard van de wegen voor de meer ervaren wandelaar. Hij is op sommige stukken best wat avontuurlijk! " Ideaal dus!
Aan de waterval hebben we even halt gehouden voor de picknick (een broodje eten langs een steil bospad is niet echt ideaal, en daar hadden we een bankje om even uit te rusten). Gelukkig moesten we niet te veel stoppen om bijvoorbeeld te drinken, want het was de eerste keer dat we onze drankzakken in de rugzak zouden uitproberen.
Ik laat jullie even meegenieten met de foto's van deze wandeling:
Dus Wim had weer het een en het ander uitgestippeld, en rond 8u vertrokken we richting Malmédy (in feite de baan tussen Eupen en Malmédy, de Hoge Venen). Ik was uiteraard al vroeger wakker, boterkoeken halen voor 's morgens en een broodje voorzien voor 's middags. Maar als passagier heb ik het geluk dat ik kan slapen als ik dat wil, iets wat meestal steevast gebeurt op langere afstanden (tenzij er veel te vertellen is, maar dat was nu niet het geval).
De eerste op het programma, was de wandeling door Nêur Lowé, volgens de site waar we de informatie ophaalden: "De wandeling is niet gezien de afstand maar wel gezien de aard van de wegen voor de meer ervaren wandelaar. Hij is op sommige stukken best wat avontuurlijk! " Ideaal dus!
Aan de waterval hebben we even halt gehouden voor de picknick (een broodje eten langs een steil bospad is niet echt ideaal, en daar hadden we een bankje om even uit te rusten). Gelukkig moesten we niet te veel stoppen om bijvoorbeeld te drinken, want het was de eerste keer dat we onze drankzakken in de rugzak zouden uitproberen.
Ik laat jullie even meegenieten met de foto's van deze wandeling:
Al bij al een ontzettend leuke wandeling, alleen het einde was een beetje saai, een geasfalteerd pad rechtdoor, maar ja, een mens kan ook niet alles hebben in het leven! Volgens het bordje duurt de wandeling gemiddeld 3 uur, maar wij hadden de klus in 2 uur geklaard (voor 9km)
En dan terug in de auto, en even verderop naar een volgend vertrekpunt gereden: Mont Rigi.
We hadden niet zoveel tijd meer over als voorzien (we hadden namelijk in de heenrit serieus wat tijd verloren omdat we de verkeerde richting uitgereden waren, voor een keer dat ik geen co-piloot speel, maar Wim alles heeft afgeprint, nu ja alles?), dus deden we een andere wandeling dan eerst voorzien. Een beetje door het venengebied, met een makkelijk stuk van 4 km, en dan nog een pittig stuk van 2 km (zie ook de foto van het kaartje, de smalle lus was het moeilijkste). Op de aangelegde paadjes stapten we goed door, er was toch niets moeilijks aan. Er waren ook nog een groep mensen die met een gids het gebied doorkruisten, ik vermoed dat ze dachten dat wij niet goed wijs waren, aangezien de meesten van hen er niet echt als wandelaars uitzagen... Af en toe stonden ook informatieborden over de omgeving, en meestal hielden we daar even halt om te lezen wat er stond. Zo was er onder andere ook een turfsteekplaats. Maar ja, uiteindelijk verlieten we het aangelegde pad om een bosweg te nemen met een behoorlijke klim. Daar ben ik vergeten foto's te nemen. Het is niet zo dat ik om de 5 stappen stop om te fotograferen, verre van, maar soms "vergeet" ik het ook gewoon. Pas toen we weer beneden waren aan de voet van de steile helling, heb ik het pad in de hoogte gefotografeerd. Je hebt niet veel nodig om snel veel hoogteverschil te maken. Terwijl de wandeling vorderde, begon het meer en meer te overtrekken, en op het einde begon het te druppelen, en toen we goed en wel in de auto zaten, kwam er een stortbui aan... Dus de wandeling was goed op tijd afgelopen.
En daarna reden we naar huis, maar blijkbaar was op een gegeven moment het geld in Wallonië op, want we hebben verschillende flitscontroles gezien, en geld voor pijlen hadden ze ook niet, want nergens werd richting Brussel aangeduid, waardoor we ook weer hopeloos verloren reden. En dan te weten dat we 's avonds nog in Ieper moesten zijn voor een etentje met het werk van Wim... Dus eenmaal thuis gekomen als een wervelwind de douche in, en dan in volle vaart naar het volgende punt. We gaan maar niet zeggen wat onze gemiddelde snelheid was voor die dag... (met de wandelingen meegerekend gaan we wel een een mooier gemiddelde zitten...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten