Ongewenst bezoek

Toen ik vanavond beneden nog wat aan het werken was, hoorde ik plots een klein beetje lawaai in de keuken. Nu, niets om over naar huis te schrijven hoor. Maar toen ik plots naar rechts keek, zag ik een klein zwart langwerpig iets lopen. Bleek het te gaan om een spitsmuisje. Ik probeerde het te pakken, maar het verschanste zich in mijn papiertoren, dus probeerde ik het diertje er met een lat uit te halen. Niet meer aan gedacht natuurlijk dat er gleuven waren aan de zijkant, dus hij liep achter een ladenkast. Die dan maar verplaatst, ook niet meer aan gedacht dat er vanalles opstond, dus dat viel naar beneden. Het arme diertje lag ertussen, maar was toch niet gewond, en liep dan plots achter de dressoirkast... Tja, dan was het tijd om de hulp van Wim in te roepen. Ik ben helemaal niet bang van muizen, ze zijn hoogst waarschijnlijk veel banger van ons, maar ja... Dus eerst alle papierdozen van de kast, zodat we makkelijker de kast konder verschuiven, en dan kon het beginnen: ik met een doosje en een lat aan de zijkant, Wim met de plooimeter om te proberen het diertje mijn richting in te drijven. Na een paar pogingen liep het arme diertje in de plastic doos, en dan moesten we nog vlug zoeken naar het deksel, we wisten niet meer waar we het gelaten hadden... En het kleine ettertje beet toen wel in mijn vinger zeker. Meer dan een speldenprikje was het niet hoor, met zo'n kleine tandjes. En piepen dat het diertje deed, dacht hoogst waarschijnlijk dat zijn laatste minuut geslagen was. Maar gelukkig heeft hij te maken met dierenvrienden, dus was het de bedoeling om hem weer uit te zetten in de wei achter ons. Uiteraard moest hij op de foto, tot grote ergernis van Wim. Nu, ik had geen kaart inzitten, dus kon enkel maar het intern geheugen gebruiken. We hadden nog wat kaaskorstjes liggen (spaar dat om aan de vogels te geven) en ik besloot het kleine schepseltje er ook wat van te geven, beetje als compensatie voor zijn stress. En dat muizen graag kaas eten, is zeker geen leugen. Amai, dat stuk was behoorlijk snel op. Toen zijn stukje op was, heb ik hem losgelaten achteraan in de tuin, dus hopelijk denkt hij twee keer na voor hij weer bij ons binnen komt. Hoewel...

En ziehier dan een paar foto's van ons nieuw "huisdier".