Creanijn Scrapbook Blog: Deel 2 : Op safari

Na ons avontuur op de Kilimanjaro was het tijd voor een meer ontspannen deel van de reis, namelijk de safari. Als dierenliefhebber keek ik hier enorm naar uit! Voor deze gelegenheid hadden we ook een nieuwe digitale camera gekocht met betere zoom, om toch mooie foto's te kunnen maken van dieren als die wat verder weg waren.

Het eerste park dat we bezochten was Tarangire.
De eerste dieren die we zagen waren zebra's, en die hebben we heel vaak gezien. Het leuke was dat ze de "straat" overstaken, een levend zebrapad zowaar!

Voor de lunch mochten we de jeep verlaten en gingen we zitten bij een prachtig uitzichtpunt. Beneden vloeide een riviertje en honderden gnoe's en een kudde olifanten liepen daar. Onze eerste van de "Big Five" (olifant - buffel - leeuw - luipaard - neushoorn). Prachtig om te zien.
In onze doos zat kip en zowaar frieten! Stel je voor! De frieten waren weliswaar lauw, maar smaakten gelukkig nog wel! Het park is vooral bekend omwille van de grote hoeveelheid baobab-bomen, ook wel gekend als de "upside-down tree" omwille van de rare vorm van takken die lijken om wortels. Verder zagen we ook een hele hoop bavianen, één gewonde giraf en een mannetjesolifant.

De volgende dag ging de safari naar Lake Mayara, een meer aan de grens van het slenkengebied. We reden nog maar pas het park in, of we zagen al meteen een kudde buffels, die bang wegliep van de auto's. Yes, nummer twee van de vijf! En wat verderop stond een groep olifanten met onder andere een kleintje, en de gids wist ons te vertellen dat het waarschijnlijk pas een paar dagen oud was. We reden dan heel de voormiddag rond in het park, en weer heel veel dieren gezien, en ook veel vogels. Het is niet altijd makkelijk deze te fotograferen, maar toch heb ik een paar toffe foto's kunnen schieten. En daarnaast ook weer heel wat zebra's, een grote kudde bavianen, en ook een groep giraffen. We hadden ze eerst bijna niet opgemerkt tussen de bomen, maar na wat telwerk kwamen we uit op ongeveer een dozijn.

De volgende dag ging het dan richting Serengeti. Weliswaar na enige problemen, omdat we eerst helemaal niet wisten of we wel gingen vertrekken, omdat men niemand gevonden had om mee te gaan op safari. Uiteindelijk konden we met veel vertraging naar het volgende nationale park gaan. De weg lag verschrikkelijk slecht, met heel veel putten, en door de snelheid van de andere auto's waaide het stof verschrikkelijk, zodat we bij het kruisen van een andere auto steeds de ramen moesten sluiten.
In de late namiddag bereikten we het park, en tot ons groot plezier zagen we wéér eentje van de Big Five, namelijk een stoere jonge mannetjesleeuw die parmantig naast de auto liep. En dan stak hij de straat over en verdween tussen het hoge gras.

En daarna gingen we vlug naar de kampplaats, waar de tent weer voor ons werd opgezet. Plots liepen veel mensen naar de rand van de kampplaats, waar we konden genieten van een prachtige zonsondergang. En in Afrika moet je snel zijn om ervan te genieten, want binnen een paar minuten is het donker. Maar de kleuren zijn prachtig!

's Anderendaags vertrokken we voor een vroege safari. Voor dag en dauw stonden we op, en onze gids bracht ons naar een plaats waar veel gieren waren, en meestal betekent dat dat ze een dier gevonden hebben. En ja hoor, we zagen het karkas van een vrij groot dier met verschillende soorten gieren rond, en ook jakhalzen en een hyena. Het bleek om een zebra te gaan. Het was fascinerend te zien hoe de dieren omgingen met het kadaver en ik denk dat niet iedereen het geluk heeft zo'n scène te zien. Het ware nog beter geweest mochten we ook de jacht meegemaakt hebben, maar dit was ook al mooi meegenomen. Dat moet de hyena ook gedacht hebben, want plots ging hij er met de twee poten van de zebra vandoor om het op een rustiger plaatsje op te peuzelen.

De dag verliep verder vrij rustig, weinig spectaculaire dingen gezien. Héél véél zebra's, ook een grote groep giraffen van dichtbij, olifanten, ... Plots reden we naar een boom waar wel een tiental jeeps en auto's stonden. Bleek er een luipaard in te zitten. Dus nummer 4 van de Big Five, alleen hebben we heb dus niet écht van dichtbij gezien. Nu, je moet geluk hebben dat hij net ligt uit te rusten in een boom naast de weg, maar deze boom stond een 30-tal meter van de weg en in het gebladerte was het moeilijk te zien. In de close-up kan je toch wel wat dierenprint herkennen, althans dat hopen we maar!

Op de terugweg konden we weer genieten van een prachtige zonsondergang (eerste twee foto's). En 's anderendaags vertrokken we weer vrij vroeg, dus ook de zonsopgang was fantastisch. (laatste twee foto's)

De gids had 's avonds gehoopt nog een groep leeuwen te vinden, maar daar was hij helaas niet in geslaagd. Maar 's morgens hadden we meer geluk, we zagen twee leeuwinnen die aan het uitrusten waren, en ééntje ervan had zelfs een halsband met zendertje aan. Een beetje later zagen we tot onze grote vreugde ook een jachtluipaard of cheetah, dus dat maakte het luipaard van de dag voorheen helemaal goed. Cheetahs zijn eenzaten en leven op een grote oppervlakte, en zijn relatief zeldzaam om te zien. Toen wij weggingen van de plaats, kwamen verschrikkelijk veel auto's aangereden om het dier te zien. Maar ja, dat is safari en de mensen betalen om dieren te zien.

Daarna moesten we een heel eind rijden voor we aan een nieuwe plaats kwamen, waar we even konden uitstappen, namelijk de "Hippo Pool". Die dieren hebben water nodig en zijn meestal op dezelfde plaats te vinden. Het was heel grappig om te zien én te horen, want ze maken zo'n leuk geluid dat je er telkens spontaan van moet gaan lachen!

In de namiddag keerden we terug naar het kamp om een siesta te nemen, omdat de meeste dieren zich ook niet vertonen tijdens het warmste moment van de dag. In de buurt van het kamp wonen bavianen, omdat ze weten dat er hier af en toe wat te rapen valt. De toeristen vinden het fantastisch (hoewel het best gevaarlijke dieren zijn), maar de bavianen zijn ook "rascistisch": ze lopen weg van zwarten, omdat ze weten dat ze door hen bekogeld worden met stenen en weggejaagd worden. Toch is het leuk om te zien wat die apen allemaal proberen om aan eten te geraken: snel naar de vuilbak lopen, ze omvergooien en er wat lekkers uithalen, rugzak stelen uit een jeep waarvan het dak open staat ...

Dan was het stilaan tijd om terug te keren richting Ngorogoro, waar we onze laatste dag zouden doorbrengen. De rit in de auto was weer verschrikkelijk, we hadden ondertussen al startproblemen gehad, de spiegel van de chauffeur was afgevallen, een stuk van het dak was losgekomen en klap op de vuurpijl was toch wel de metalen bumper die afviel! En tijdens de stop in Olduvai hadden we nog een lekke band ook! Gevolg was dat we over de hele rit ruim 5u gedaan hebben i.p.v. de gebruikelijke 2.5!

Olduvai is de plaats waar heel wat oude menselijke resten teruggevonden zijn, en onder andere ook voetafdrukken in de lava van mensachtigen. Aangezien dit in het leerplan geschiedenis zit, vond ik het nodig om deze plaats eens te bezoeken, maar het viel een beetje tegen. Er was een klein museumpje, ongeveer zo groot als onze living denk ik, maar wel een mooi uitzicht over de "gorge" of vallei.

's Avonds kwamen we aan op de campingplaats en 's anderendaags vertrokken we naar de krater. Dit gebied was heel vulkanisch, en nu zijn er nog veel kraters over. In Ngorogoro is er een unieke fauna en flora, en ze is vooral bekend voor de grote hoeveelheid neushoorns, de enige van de Big Five die we nog niet te zien gekregen hadden.

En zoals gewoonlijk waren hier ook veel zebra's en gnoes te zien, maar wel in veel grotere aantallen dan anders. De dieren migreren namelijk tijdens het droogseizoen naar Ngorogoro ofwel naar Masai Mara, waar we de meeste dieren te vinden zijn. Het geluid van deze dieren was ook fantastisch toen ze in grote getale zich begonnen te verplaatsen naar een waterpoel.

Verder niet zo veel andere dieren gezien, wel voor het eerst een leeuwengezin. We hadden al alleenstaande mannen gezien, twee vrouwen, maar nog nooit een troep. En hier in de krater zagen we dit wel, maar weliswaar zonder kleintjes. Dat had ik ook graag nog gezien. Maar al bij al kunnen we zeker niet klagen van wat we allemaal gezien hebben.

Maar het leukste schouwspel kregen we toch op de picknickplaats van Ngorogoro. Daar woonde een gezin arenden, en iedereen die aan het eten was, werd aangevallen! Ze pikten het eten gewoon uit je hand of zelfs bijna uit je mond! Wij besloten wijselijk in de auto onze lunchbox te verorberen... Helaas heb ik hen niet kunnen fotograferen in duikvlucht, maar dit is dus de schrik van de picknickplaats!

En toen we de krater uitreden, zat onze safari er in feite op. Op de terugweg naar Arusha brachten we nog een bezoekje aan een Masai-dorp. We hadden er liever eentje bezocht in Serengeti, omdat het daar nog veel authentieker is, maar we hadden geen andere keus. Het was wel leuk om alles te zien, maar een Masai met GSM, kun je toch niet meer traditioneel noemen!

We hadden van thuis ook nog een heleboel balonnen mee die we aan de Masai-kindjes uitdeelden. Maar of het lang meegegaan heeft is maar nog de vraag, aangezien er heel veel doornentakken in het dorpje staan!