ALASKA Dag 4: Terug naar Anchorage

Deze dag stond weer eens volledig in het teken van in de auto zitten en genieten van het landschap. Ditmaal konden we wel veel zien van de McCarthey route, die er in feite heel goed bijligt. OK, het is geen asfalt, maar op bepaalde stukken kun je wel goed doorrijden. En uiteraard ook een paar keer gestopt om mooie foto's te nemen, en uiteraard mocht een foto van onze hippe pickup ook niet ontbreken... Langs de weg zie je nog wat restanten van de oude mijngeschiedenis, maar de houten spoorwegbrug was toch wel het indrukwekkendst.

Op het einde van de McCarthey route hielden we even halt bij de rivier om te gaan kijken naar de zalmvissers. Veel vissen is er niet aan, er staan gewone schepmolens in het water waar de vissen inzwemmen, en door de draaibeweging wordt de vis richting wal gebracht, klaar om te fileren. Schitterend om te zien hoe je in een mum van tijd een verse zalmnoot hebt. Had nog nooit een verse zalm van zo dichtbij gezien, en je zou er prompt honger van krijgen.

En dan in het dorpje weer wat bijgetankt, gelukkig hadden we het zonder problemen gehaald, maar veel overschot hadden we toch wel niet. Dan moest Wim weer even terugrijden, zodat ik het bord van de McCarthey route nog kon fotograferen.

Veel stoptijd hadden we niet, maar we waren van plan om aan de fotogenieke plaatsen (stonden meestal ook wel aangeduid met bordjes) te stoppen, of toch aan de meeste. We hadden ook nog een boekje uit de luchthaven mee met leuke bezienswaardigheden, en op die manier kon ik de weg wat gaan voorbereiden. Nabij Glenallen kwam de Alaskan Pipe Line weer boven de grond, en dat was ook iets wat we allebei zeker wilden gezien hebben, toch zeker als je er zo dichtbij bent. In het doorgaan wel op een andere plaats een pijplijn gezien, maar er stond een hek voor, en ditmaal konden we er gewoon bij gaan staan.

Een beetje verderop was de supermarkt waar we ook tijdens de heenreis wat gehaald hadden om te eten, gewoon een snelle warme hap om dan weer verder richting Anchorage te bollen, en weer te genieten van de weidse natuur, met telkens afwisselende landschappen vol bergen, gletjers (o.a. Matanuska-gletsjer), riviervlakten en prachtige Fireweed-bloemen (een onkruid).

Een maal terug in Anchorage was het tijd om de auto terug binnen te brengen, wat gelukkig zonder al te veel problemen verliep, en werden we naar de Earth Bed & Breakfast gebracht, waar we de anderen van de groep zouden ontmoeten. Die waren er nog niet, die zouden pas later 's avonds aankomen, dus raadde de gids aan om in de supermarkt of het centrum wat te gaan eten. De supermarkt hebben we niet gevonden, we waren de verkeerde richting uitgegaan, maar bereikten toch het centrum. Daar was blijkbaar een feest aan de gang van etnische minderheden, allemaal met hun eigen specialiteiten van eten en drinken, en we vonden het een mooie gelegenheid om aan een paar kraampjes wat te eten. En na het verkennen van de omgeving wandelden we terug naar de B&B, in de hoop om al onze reisgenoten te ontmoeten. Het duurde nog een heel eind tegen dat ze er waren, dus zaten we maar buiten te genieten van de Alaskaanse zomer (lang klaar, nog een aangename temperatuur...). En toen ging de bel! De eersten waren daar, en geleidelijk aan druppelde iedereen binnen. En toen we voltallig waren, gingen we met zijn allen naar buiten om kennis te maken met elkaar, en de eerste indrukken waren zeer positief. Je trekt tenslotte zo'n 3 weken met elkaar op, en dan schiet je maar beter goed op samen. En toen was het tijd om te gaan slapen, want het échte deel van de reis zou morgen beginnen!