Nog een paar duikfoto's

Vorige maandag hadden we weer ons onderwatertoestel mee naar het zwembad om tijdens de duikles foto's te nemen. Vooral Wim dan van mij, hij heeft orders gekregen van me!
Adje weet ondertussen ook wat scrapbooken is, dus vond ze het niet erg dat er foto's genomen werden. Nu, we moesten weer de voorwaartse stap oefenen, maar dat was bij mij helemaal mislukt. ik bleef hangen aan de boord van het zwembad, met als gevolg dat mijn scheenbeen toch behoorlijk pijn deed. Bovendien bleek mijn trimvest niet goed te zitten, waardoor ik waarschijnlijk ook de duikfles tegen mijn achterhoofd gekregen heb, en dat doet nu nog steeds zeer... Maar eerst zoals gewoonlijk de bril kuisen met spuug. deze keer maar eerst vooraleer ik al mijn materiaal aanheb, want de vorige keer was ik dus gevallen, en dat is niet de bedoeling uiteraard!

Maar voor de rest ging alles prima! Dankzij een Sinutabje had ik geen oorpijn meer tijdens het afdalen, en heb ik zowaar het laagste punt van het zwembad bereikt! Voor mij al een hele prestatie. En dan de verschillende oefeningen, en die verliepen ook vrij vlot, Adje zei ook dat het blijkbaar veel beter ging dan de andere keren. Zelfs het ledigen van mijn bril ging! Maar ja, ik had hier dan ook in bad geoefend. Het was de bedoeling om in het zwembad te gaan oefenen, maar die was niet open op de momenten dat ik kon, dus deed ik maar mijn best in bad... Alleen het volledig afnemen en weer opzetten van de bril lukte niet. We hopen op een volgende keer dan. Tijdens het zwemmen zag ik een paar flitsen onder water, dat was natuurlijk Wim die foto's aan het nemen was. Plots draaide Adje zich om, zwom naar Wim en nam de camera. Even dacht ik dat ze boos was, maar ze deed teken dat we samen moesten staan, zodat ze een foto van ons samen kon nemen! Maar met flits trekken in het zwembad is niet zo interessant, er zweven daar massaal veel kleine dingen (en ik wil niet weten wat het is!) in rond, en met de flits zie je dat des te beter, dus zonder flits was het stukken beter.
En die wil ik jullie dus niet onthouden natuurlijk!

Deze foto's ga ik dus gebruiken voor de vervolgpagina op de layout met de schets van Daphné.

Naam voor stempels

Spiral Whisper is een Britse maatschappij die stempels uitbrengt. Hierboven een sneakje, en je moet dit koppel een naam geven. Ik had gedacht aan Ruby voor het meisje en Robin voor de jongen. En wie weet win ik op die manier wel een setje stempels!
Neem ook even een kijkje op http://spiralwhisper.blogspot.com/2008/06/naming-competition.html

Resultaat van de crop bij Anja (Challenge # 2-5)

Gisteren tijdens mijn wekelijkse cropavond heb ik de layouts afgewerkt waar ik afgelopen zaterdag bij Anja mee bezig was.

Het zijn allemaal foto's van de tuin van het Catharina-paleis. Gemaakt op een layout die ik nog liggen had, en gisteren nog de stempels met bloemen toegevoegd, alsook de titel (gemaakt met de Cricut, cartridge Stone Script). Onder twee van de foto's is journaling en nog een extra foto en kaartje verborgen. Heb gezien bij het fotograferen dat er een bloemetje een beetje dubbeltoe zat, maar dat is ondertussen verholpen! Voor de kleur van de prima flowers heb ik me gebaseerd op de kleuren die in de strook voorkwamen. Aangezien het eind oktober was dat we er waren, was de kleurenpracht van de bloemen ook zowat verdwenen...

In de mooiste zaal van het paleis mochten we niet fotograferen, omdat het amber anders zou kunnen verkleuren. Ik heb dan maar in de souvenirshop een pakketje postkaarten gekocht, en die verwerkt op deze layout. Onder de rechtopstaande foto's van de linkerpagina is de journaling verborgen. Het is nogal uitgebreid geworden, want over die kamer valt nogal veel te vertellen. In een notedop zit het zo: de Russische tsaar had de kamer als cadeau gekregen van de Pruisische koning. Eerst stond de kamer in het winterpaleis, en later overgebracht naar het Catharinapaleis. Daar werd het tijdens de Tweede Wereldoorlog gestolen door de Duitsers, en daarna nooit meer teruggevonden. De kamer (net als het hele paleis trouwens) is dus een schitterende reconstructie van 11 miljoen $... Ook hier is de titel weer met de Cricut gemaakt, ook cartridge Stone Script (vind het nogal bij de sfeer van het paleis passen), en heb ik een paar brads en lintjes gebruikt. Lang geleden dat ik nog embellishments heb gebruikt!

Wedstrijdlayout (Challenge # 1)

Ziezo, vanavond weer eens een layoutje gemaakt van scratch, dat was lang geleden! Meestal werk ik de pagina's van de layoutworkshops af, maar dat was dus nu niet het geval.

Zoals je wellicht wel weet, ben ik gek van schetsen, en dan niet alleen de mijne. Toen Daphné vorige week vertelde dat ze ook eens een schets getekend had, was ik uiteraard razend benieuwd!

En toen ik de schets zag, wist ik meteen wat het zou worden! Ik had namelijk van de vorige duik maar één foto, dus die kon perfect op deze pagina. Er komt wel nog een tweede pagina naast hoor, met de andere foto's van de duik van afgelopen maandag (die ik overigens nog niet getoond heb besef ik nu).

Dit is het geworden! De bloemetjes hebben plaats geruimd voor kleine geponste cirkeltjes uit restjes papier en zo rond de cirkel gekleefd. Verder voor de titel de Cricut gebruikt met cartridge Stone Script, de journaling is geschreven op een blaadje van Making Memories en verder nog stempels van Pink Paisley voor de tekst en de ticketjes van Autumn Leaves. Op het laatst heb ik er nog een lintje aan toegevoegd, en faux stitching toegepast op de stroken papier, zodat deze layout ook kon meedoen voor de challenge van Dreamgirls. Het thema voor de challenge is "de eerste keer" van iets, dus perfect voor deze layout!
En meteen zijn we weer begonnen voor een nieuwe Use up your Stash Challenge, want buiten cardstock heb ik geen nieuw papier gebruikt, maar allemaal opgevist uit de restjesdoos!

Nog meer blog candy's

Blijkbaar de tijd van het jaar, want overal worden leuke spulletjes weggegeven!
http://justinegrainger.blogspot.com/2008/06/4000-hits-now-so-heres-my-blog-candy.html
en ook hier leuke dingen: http://mylifesinkyescapeandmore.blogspot.com/2008/06/blog-candy-time.html
En hier kun je leuke giftcards winnen: http://moralia.wordpress.com/2008/06/23/sheetload-short-cuts-reveal-blog-candy/
Hier worden zomerse stempels weggegeven:
http://starvingartistamps.blogspot.com/2008/06/new-blog-candy-and-winner-announced.html
En we weten van geen ophouden, ook op deze site een toffe candy:
http://mytreasuredcreations.blogspot.com/2008/06/my-blog-candy-time.html

En hier vind je een leuke tuturial voor een last-minute cadeautje:
http://inky-doodles.blogspot.com/2008/06/card-folio.html

Wezen croppen bij Anja

Na de marathon zaten we pas héél laat in ons bedje. Dus op zaterdag uitgeslapen, en nog wat in huis gewerkt, want 's middags en 's avonds had Anja een crop voorzien bij haar thuis in Aalst. En ik wou graag van de partij zijn, dus ben ik maar vroeg doorgegaan, want ik wou 's avonds niet te lang blijven omdat ik toen al voelde mijn bedje nog nodig te hebben. En we hebben weer heel wat plezier gehad. Mijn layouts zijn nog niet helemaal af, ze wachten nog op de finishing touch, maar die zal ik wel gauw genoeg kunnen showen denk ik!
Maar het was dus ontzettend gezellig, en hier dus even een impressie van de aanwezigen:

Els alias Pruts.
Oei, ik heb met verf gekliederd!
Queen of leuke letters en technieken toch wel!
En gastvrouw Anja die was al babydoekjes aan het testen voor haar toekomstige spruit.
Amai, ik wist niet dat die zooooooooo lang waren!

En Inge ofte Nicnacske was ook overgeconcentreerd op hare layout met een schitterende foto van haar ouders toen zij nog in de buik zat. Je moet maar even op haar blog kijken voor het eindresultaat!
Typisch voor haar zijn de één-foto-layouts waar Els zich mischien toch nog aan gaat wagen... (maar in feite al gedaan heeft met vergrotingen van Brendje, maar allé!)
Ingrid, een vriendin van Anja was er ook, alleen kende ze niets van scrapbooken, maar na een middagje vakjargon kan ze ook al aardig meepraten. En Anja was aan het neuzen in de uitgebreide stempelcollectie van Els die ze voor de gelegenheid mee verhuisd had!
Na het scrappen was het tijd voor een portie frieten, en nadien konden we allemaal de baby zien schoppen in Sindhu's buik!

En toen ik naar huis ging, en in Anja's straat achterom keek, zag ik massaal veel luchtballonnen in de lucht, en besloot om daar deze leuke foto van te nemen!

Een nachtelijke marathon

Neenee, ik heb het niet plots in mijn hoofd gekregen om een marathon te lopen, maar wel Wim. Na zijn eerste succesvolle marathon op zondag 8 juli 2007 was het nu tijd voor een tweede poging. Aangezien de Guldensporenmarathon tussen Kortrijk en Brugge afgeschaft is, moest "gepiekt" worden naar de Nacht van Vlaanderen. En dat stond afgelopen vrijdag op het programma. Wim had voor de gelegenheid de namiddag vrijaf genomen, en toen nog speciaal koude pla gemaakt, en 's avonds (nu ja, 17u...) spaghetti bolognaise (met weinig saus deze keer). Dan alles klaar gezet, ingepakt, en de auto in. Aangezien ik ook deze keer met de fiets zou meerijden, moest die ook mee in de auto. Het duurde even, maar het lukte uiteindelijk toch.

In de sporthal van Torhout kwamen we nog een paar bekenden tegen, en dan was het tijd om naar de start te schuiven. Ook Alexandre en Eric van het werk liepen mee, dus mocht een groepsfoto niet ontbreken. (en nee, ze staan niet op een podium...)

En daarna een beetje verder gaan staan om foto's te nemen van de start. Nog een geluk dat Wim zo groot is, zodat ik altijd weet wanneer hij in aantocht is. En hoe vreemd ook, blijkbaar heb ik de 3 collega's samen op één goede foto weten te plaatsen! Ahum, zou ik gaan solliciteren als sportfotograaf???

En ook de kleinste supporter (nee Wim DV, ik heb het niet over jou!) Sam mocht mee gaan kijken, en heb ook maar van de gelegenheid gebruik gemaakt om ze op de foto te zetten.

Daarna ging ik met de fiets naar de plaats waar we mochten aansluiten bij de lopers. Dat was na zo'n 12km, als de groep van de 10km al naar de finish was. Aan de kerk kon ik daar ook weer foto's nemen van de anderen (aangezien Wim de traagste is van de 3). Bij Erik lukte dat niet zo goed, hij zat in een groepje met net een fiets voor, maar ik heb mijn best gedaan!

Een beetje later kwam Alex eraan, die had net gedronken, en deed toen alsof hij mij niet zag. Zijn begeleider was ondertussen ook al mee.

En als 3de kwam dan Wim eraan. Ik had hem al eerder gezien, want ze moesten rond de kerk lopen, en dus wist ik wanneer hij eraan zou komen. En dan snel op de fiets om mee te gaan en te zorgen voor de bevoorrading.

Onderweg heb ik ook nog een paar foto's genomen. Wel niet te veel, het begon al donker te worden, en toen moest ik met flits fotograferen. En dat is waarschijnlijk voor de lopers niet zo tof om een flits in je ogen te krijgen. Dus heb ik me maar beperkt.

Wim had het lastig, zeker rond de 25-30km. Hij moest het goede groepje waar hij inzat lossen, en dan zelf zijn tempo bepalen. We zijn een paar keer moeten stoppen, maar uiteindelijk wist hij toch door te zetten. Vorige keer was ik te laat van hem weggefietst om een foto te nemen op de Burg (kon er niet bij met de fiets), maar in Torhout kan dat blijkbaar wel. Dus ik snel naar de finish, en net ervoor stonden zijn collega's. Dus ik snel een praatje gemaakt om de stand van zaken mee te delen. En kwam hij daar toch niet al aan zeker? Dus geen foto van de finish, en ook niet met de tijd. Tja, was wél de bedoeling natuurlijk, maar dus niet gelukt. Derde keer goede keer zullen we maar denken zeker??? Wel een foto van net na de finish, da's het enige. Misschien hadden de collega's meer geluk met fotograferen?

En voor de volledigheid nog even de uitslag!

Na het lopen gingen we terug naar de sporthal. Ik zette mijn fiets aan het zwembad, nam mijn mandje met bevoorrading mee en ging dan de auto halen die aan de ring stond. Tegen dan was Wim klaar met douchen, en reden we naar de parking van het zwembad waar de fiets al stond. Omdat hij nog te moe was, zouden we de fiets pas later in de auto doen. OK, zo gezegd, zo gedaan, eerst nog met de collega's wat drinken op de markt, en dan terug. Maar toen ik bij de fiets kwam, zag ik dat er iets niet klopte. De lege taartdoos die in mijn fietszak zat, lag op de grond... En ja, toen ik keek in mijn fietszak, bleek mijn jas gestolen. Ik had niet echt koud gehad op het einde, dus had ik besloten mijn jas in de zakken te laten zitten, maar dat had ik dus beter niet gedaan. Blijkbaar had iemand het koud gehad, en meegenomen. Hopelijk heeft die persoon er warm genoeg in gehad, en in de hel kan het warm zijn!
Tja, dus zit ik voorlopig zonder regenjas, maar gelukkig voorspellen ze goed weer deze week!