Workshop met Lance Anderson (again :-) )

Toen ik het mailtje kreeg dat Lance voor het eerst een workshop zou geven in België, was ik uiteraard meteen verkocht en me er onmiddellijk voor ingeschreven. Dit wil ik nooit meer missen hoor. Straks denkt hij misschien dat ik hem stalk of zo! Zijn workshops zijn altijd zo boeiend, dat ik vol inspiratie terug keer. Denk dat hij een voorkeur heeft voor boekjes, want dit was nu ook weer het geval. Ik ben niet aan miniboekjes in feite, maar ik ga vooral voor de technieken en hoop van het ergens anders te kunnen gebruiken bij het scrappen. Leuke aan de workshop is dat er met heel veel pop-up elementen gewerkt is, en laat mij dat nu net een van de fantastische zaken vinden in het scrapbooken, namelijk de interactieve elementen!
Even een voorsmaakje, want mijn album is uiteraard nog niet af!

Nu, Lance moest nog vanuit Nederland komen met de trein, hij is de afgelopen 3 weken in Europa geweest om workshops te geven. Maar helaas was hij te laat, de workshop zou normaal gezien om 12u beginnen, maar het was al tegen tweeën tegen dat we begonnen. En hij hield er een razend tempo op na, het was zelfs nog erger dan op de Scrap-a-ganza! Ik zat nog een beetje in mijn "boost" van dat weekend, dus ik kon het ritme wel vrij goed aan, maar ik kan me goed voorstellen dat andere mensen die zo'n workshops nog nooit gevolgd hebben, best wel moeite hadden hiermee. Maar gelukkig was hij weer super enthousiast, en dat maakte heel wat goed. Het boekje hebben we uiteraard niet volledig kunnen afwerken, maar de moeilijkste stukken (lees "interactieve" pagina's) deden we samen. Echt wel fantastisch!

Maar ja, aan alle mooie liedjes komt een eind, dus ook aan deze workshop. En na het opruimen volgde nog een groepsfoto met de deelnemers aan de workshop.

Maar ik heb goed nieuws voor de mensen die dit niet konden volgen: ik plan ook zo'n boekje tijdens een van de workshops van het voorjaar! De kalender wordt toch binnenkort gemaakt, en ik zit vol inspiratie, dus ik zal zeker wel die kalender goed vol krijgen!!!

Enne, ik kan jullie ook al vertellen dat ik zal proberen om deze Amerikaan te strikken om in het voorjaar een workshop te komen geven. Maar daar zullen jullie ten gepaste tijde wel over horen natuurlijk!!!

Leuke scrapbookcartoons

Toen ik vandaag in afwachting van de aankomst van Lance Anderson in nog wat scrapbookmagazines aan het bladeren was, vond ik twee ontzettend leuke cartoons, die zeker bij mij van toepassing zijn!
En daarom wil ik ze jullie niet onthouden!

Opgeruimd staat netjes

Pff, ik heb zoveel stempels, maar ik doe er zo weinig mee. De meeste stempels dateren uit mijn kaartenmaakperiode. Maar aan kaarten maken kom ik al lang niet meer toe, scrappen, da's mijn allergrootste passie.
En omdat ik eens meer gebruik wil gaan maken van de stempels, besloot ik een grote opruimactie te doen en alle stempels die ik heb te centraliseren. De meeste gewone stempels zaten in een grote doos, de alfabets stonden in kastjes op mijn bureau. Maar tijdens workshops en crops was dat niet echt handig, want dat was een hele verhuis.
Dus dan heb ik gewoon alles op een hoop gegooid, en dit was het resultaat...

Donderdag had ik bij de Casa een ladenkast in hout gekocht. Niet goedkoop, 79€, maar wel erg practisch. Alle laden eruit, op de grond gelegd en dan kon het sorteren beginnen. Grote voordeel van de bovenste schuifjes is dat houten stempels er gewoon inpassen. Dus je doet de lade open en je ziet meteen welke stempels er zijn. Ik heb zoveel mogelijk geprobeerd alles op thema te zetten, zoals kerst, tekststempels, natuur, ... En dan volgen ook nog een aantal alfabetschuiven. Na een halfuurtje opruimen was alles netjes gesorteerd in de schuiven, en dan nog alles terug op zijn plaats.
De onderste schuiven zijn voorbehouden voor inkt, penselen en verf, dus vanaf nu heb ik alles dicht bij de hand en kan ik geen excuus meer verzinnen om geen stempels te gaan gebruiken...

Mijn goede voornemen is om alles eens serieus te gaan opruimen, ik heb nog massa's lint, maar gebruik het ook bijna niet. Nu, ik zal wel proberen om mijn opruimtips ook met jullie te delen hoor, misschien heb je er ook wat aan dan!

Scrap-a-ganza

Zolang naar uitgekeken en zo snel weer voorbij... Maar Scrap-a-ganza was zeker de moeite om voor de 2de keer mee te maken. Toen ik hoorde dat in het najaar weer een nieuwe op het programma stond, heb ik geen moment geaarzeld om me in te schrijven. Je krijgt zoveel leuke workshops voorgeschoteld, dat je niet anders kan dan boordevol ideeën te zitten. Alleen de tijd ontbreekt me jammer genoeg...

Vrijdag 10 november had ik nog een workshop. Het was de hele week al vrij druk geweest, met schoolwerk en het werk thuis, want ik had in de vakantie niets kunnen doen omdat we in Praag zaten. Dus dat moest nog wat ingehaald worden. Zo had ik mijn verjaardagsshirt nog niet kunnen maken, en dat moest ik dus voor de workshop nog vlug in orde brengen. Helaas mislukte het de 1ste keer (figuur strijken op T-shirt), en toen moest ik op zoek naar een ander T-shirt. Maar ja, ik had op het eind van de zomer heel mijn kleerkast uitgemest en heel wat dingen naar de kringloopwinkel gebracht, dus het was hard zoeken. Uiteindelijk toch nog wat die ik kon gebruiken, maar ook daar mislukte het... Tja, en dan nog een creatieve oplossing zoeken. Bij de ene was de voorkant nog goed, bij de andere de achterkant. Dan maar het kleine stukje vooraan uitsnijden en opnaaien. Dus tussen de instructies van de workshop door maar naaien... Op het eind zag ik het niet meer zitten, en besloot de bovenkant open te laten, zodat het een soort van zakje werd. En weet je, in feite nog goed ook, want daar kon ik heel makkelijk mijn programma en workshopkaartjes in bewaren! Een geluk met een ongeluk dus...

Na de workshop moest ik alles vlug verzamelen, want ik zou bij Vera blijven slapen. Dat was iets makkelijker om dan de zaterdag te vertrekken. Gelukkig ging dat vrij snel en toen nog een klein uurtje rijden naar Kuurne, en daarna vlug ons bedje in. 's Morgens eerst nog genieten van een lekker ontbijt, en dan vertrokken we naar Eindhoven. We hadden geluk met het verkeer, met als gevolg dat we al heel vroeg op onze bestemming aankwamen. We konden gelukkig al naar onze kamer, dus besloten we ons materiaal daar al achter te laten, en dan kon de grote dag eindelijk beginnen. En het was bovendien mijn verjaardag, en dan doe ik altijd wat ik het liefst doe, SCRAPPEN!!!

Ik heb in totaal op die twee dagen 10 workshops, en als bij wonder heb ik de meeste mooi afgekregen. Vorige keer was dat een stuk anders, ik moet ze trouwens nog altijd afwerken... Ik weet niet hoe het kwam, maar ik zat vol adrenaline om er tegenaan te gaan. En zoveel ideeën opgedaan dat ik zeker een deel van het voorjaar kan vullen met nieuwe workshops.

Helaas waren veel workshops mini-boekjes en mini-projecten en daar ben ik in principe niet echt voor. Geef mij maar liever layouts met allerlei technieken. Maar ja, met de kerst in het vooruitzicht, stond alles in het teken daarvan, zoals mini-boekjes om weg te geven, cadeautjes, versiering en zo meer.

De eerste workshop had ik alleen, en de andere allemaal samen met Vera. Deze stond vooral in het teken van cadeautjes te "bescrappen". Het werd gegeven door Marylin Harroun en was leuk om doen en snel klaar. En dat met zelfs 2 projecten! Dit is het resultaat:

En daarna volgde nog de workshop "Scrap'n bake". We wisten allebei niet wat we ervan moesten verwachten, en toen we het project zagen, waren we eerst niet echt overtuigd. Maar eenmaal we bezig waren, vonden we het wel leuk, en het idee is ook wel origineel. Je geeft de (droge) ingrediënten voor een taart of cake in een leuke verpakking, samen met het receptje.

Dan was het lunchtijd, broodjes en verschrikkelijk lekkere tomatensoep. Ze was knalrood van de vele tomaten en smaakte ook heel erg tomaat. Heerlijk gewoon! Zelf heb ik geen tijd om soep te maken, maar een kopje gaat er bij mij altijd in!

De derde workshop (voor mij althans) was "Accidental Tourist", gegeven door Violet Z. Ik had op de vorige SAG ook workshops bij haar gevolgd, maar nu vond ik het een heel stuk minder. het waren twee miniboekjes, allebei met hetzelfde papier, dus al niet helemaal mijn ding. En bovendien is haar Engels ook moeilijk te verstaan, maar ja. Dus in beide workshops niet echt veel gedaan, maar ja, dat kan altijd gebeuren natuurlijk. Van het ene boekje was het de bedoeling van allerlei bagageticketten en zo op te kleven, en had ze dat nu eens een week eerder gezegd, dan had ik die van naar Praag gespaard uiteraard! En tijdens die workshop zat er iemand voor mij die ook haar verjaardag vierde, en ik kreeg een klein kaartje van haar. Ze had helaas wel mijn naam verkeerd geschreven (Nicky), maar ik vergeef het haar, aangezien het lettertype op mijn "borstzakje" wel meer leek op een N...

En het andere boekje moesten we beschilderen en dan de binnenkant bekleden met het voorgesneden papier. Maar ik had een groen boekje en een knalroze bloem voor erop, maar die kleurencombinatie ging écht niet, dus heb ik maar afgehaakt na het kleven en het schilderen... En dit is mijn kaft dan geworden...

En de volgende workshop was er eentje naar heel mijn hart. Ze werd gegeven door Jen Starr van Ranger inkt, en het was de bedoeling een koffertje te inkten. We hadden ook huiswerk meegekregen om receptenkaartjes te maken voor erin, en dan uit te wisselen. Ze hadden het wel vrij laat laten weten, zo'n 2 weken voor de SAG, en ik had de laatste zaken nog 's morgens op de kamer gedaan. Ik heb waarschijnlijk duizend keer aan Vera gezegd dat ik dit zo'n coole workshop vond! Ik had al heel lang iets willen doen met de alcoholinkt, en eindelijk heb ik het ook geleerd! En nu nog zien te bestellen bij de groothandel!!!

Op het eind van de workshop werden alle receptenkaartjes verzameld en mocht je van elke stapel een exemplaar nemen om in je doosje te steken. En toen ik aan het aanschuiven was, merkte iemand op dat ik jarig was. En toen ik op mijn plaats zat, kwam Jen eraan en ze zei:"I have heard that it's your birthday!" en overhandigde me een stempelset. Daar was ik uiteraard ontzettend blij mee! En toen we aan het shoppen waren, kwam ik tot de ontdekking dat deze stempelset ruim 30€ kost in de winkels, en ik was héél blij met dit verjaardagscadeautje! En uiteraard kun je dit ook wel gebruiken tijdens de crops!

Na het uitgebreide avondbuffet hadden we nog één workshop op het programma, weer met Jen. Deze keer eindelijk een layout! Hoera! Eerst vond ik het een wat vreemde kleurcombinatie, roze met de kerstkleuren, maar het resultaat mocht er wel weer zijn!

En toen was de eerste dag alweer afgelopen. Maar we hadden nog lekker de tijd om de winkeltjes te gaan bekijken, en leeg te kopen. Hoewel, ik heb niet echt voor mezelf geshopt maar wel "op bestelling". Ik had namelijk een hele hoop Prima Flowers mee (zie andere topic) om in kleinere hoeveelheden te verkopen. Heel wat van de workshoppers hadden dat namelijk gevraagd. Alles was heel mooi ingericht met onder andere een prachtige kerstboom. Chipboard letters en ballen, het is weer eens wat anders natuurlijk.

Dan hadden we nog wat tijd om te gaan pizzaboxshoppen en onze buit op de kamer te gaan leggen, en dan weer naar beneden voor de avondanimatie. We hadden ook nog kaartjes om make and takes te volgen, maar we vonden dat het goed geweest was vandaag en hielden het rustig. Eerst stond de trekking van de tombola op het programma, maar helaas niets gewonnen. Tja, volgende keer beter zeker??? Er was ook nog Pictionary met scrapbookmerken en nog een ploegenwedstrijd scrappen. Dat was nog leuk: de eerste maakt een schets, de tweede haalt het materiaal en de derde moet op basis van de schets geblinddoekt met het materiaal zo goed mogelijk een layout proberen te maken. Niet echt makkelijk dus, maar wel leuk om zien. Maar toen hadden we het gehad en besloten naar onze kamer te gaan. Eerst nog wat van onze buit bekijken en dan naar dromenland. Althans, toch voor een paar uurtjes, want rond 4u lagen we allebei klaarwakker, gelukkig niet van elkaar maar van de wind. We zaten op de bovenste verdieping van 12, net op de hoek... En 's morgens moesten we weer fris zijn voor de volgende lading workshops.

Na het ontbijt uitchecken, auto al half volladen en dan weer op weg naar de juiste zaal. Twee workshops met Lance Anderson van Rusty Pickle. Dat was de vorige keer heel goed meegevallen, dus de verwachtingen waren hoog gespannen. En hij heeft ze zowaar kunnen inlossen! De eerste workshop was een decoratie-element, en we mochten kiezen welk woordje. Heb maar gemakkelijkheidshalve voor CREANIJN geopteerd. We zaten helemaal vooraan bij de workshop, dus onder het goedkeurend oog van Lance heel het project afgewerkt. En dan wou ik natuurlijk met hem op de foto. En hij vroeg zowaar of hij die foto kon krijgen. Tof hé! Met een scrap-celebrety op de foto die hij nog wil op de koop toe! Ik was helemaal in de wolken, maar het is dan ook zo'n charismatisch man!

En bij de volgende workshop maakten we een miniboekje voor honden en katten, maar dat werd bij mij weer verandert in konijnen uiteraard. En dit vond ik wel een keer een leuk boekje om te maken. Ik vroeg nog zelfs een extra bladzijde, zodat ik voor elk van de konijnen een pagina kan maken. Wordt dus vervolgd!

Toen was er nog een workshop met een verjaardagskalender, hadden we een beurt vrij en toen nog een kalender. In de vrije beurt nog vlug iets gegeten, paar vellen Rusty Pickle papier gekocht en vlug een layout gemaakt met foto's van de voorbije workshop. Dat noem ik pas up-to-date scrappen! We hadden de mogelijkheid om gratis foto's te laten printen op de Epson-promostand, dus dat heb ik maar gedaan, en op het einde van de dag de layout laten ondertekenen door Lance himself. Het resultaat houden jullie nog van me tegoed!

Op de workshop van de kalender ging ik als een razende tekeer en slaagde erin zo goed als de hele kalender af te werken, uitgezonderd de kaft. Daarna wilden we nog een make-and-take volgen, maar helaas was alles al gedaan, dus moesten we ook wel naar huis terug. Moe maar voldaan van het scrapweekend. Zeker voor herhaling vatbaar!!!

Got flowers? Yes, I have!!!

Op de scrap-a-ganza waren een paar winkelstanden aanwezig, maar ik had maar oog voor één ding, namelijk FLOWERS!!! Hier zijn ze moeilijk te krijgen en een paar van mijn workshoppers hadden gevraagd ze mee te brengen, en dit is mijn buit geworden! Ik laat jullie even kwijlen...

Maar jullie kunnen meegenieten hoor van mijn buit, want ik verdeel de bloemetjes in kleinere eenheden, die dan binnenkort in de Creanijn Shop verkocht zullen worden. Maar zo weten jullie al een beetje wat je mag verwachten!!!

Uitstapje naar Praag!

Zo, eindelijk even de tijd om een verslagje te schrijven over ons klein weekje Praag tijdens de herfstvakantie.
Eerst met de trein naar Zaventem en dan maar inchecken. We waren vrij vroeg, want we wisten niet of er nog strenge maatregelen zouden zijn of niet. Bleek dat we met ons ticket dat we via internet geboekt hadden, via de computer konden inchecken. We kregen dan ons ticket en moesten gewoon nog onze bagage afgeven. Een stuk sneller dus dan anders. De steward hielp ons door de procedure, en zei ook dat we zelf onze plaatsen konden uitkiezen. Meestal vragen we aan de nooduitgang, zeker voor Wims lange benen, dus vroegen we het ook maar. we kregen een plaats aangeduid, maar toen we in het vliegtuig aankwamen, bleek het helemaal achteraan te zijn, én tevens de kleinste plaats dat je maar kon hebben! Dus even een valse start, maar gelukkig was een stewardess zo vriendelijk om een ander plaatsje voor ons te zoeken.

De vlucht duurde maar een uurtje, en we kregen nog een soort van toast met kaas, drankje en chocolaatje getracteerd. We landden in Praag, wachten op onze koffer en dan konden we vertrekken. We hadden vlucht en hotel van thuis uit geregeld, maar de rest nog niet. Dus we wisten nog niet hoe we in het hotel zouden geraken... Taxi's en busdiensten waren verschrikkelijk duur, maar gelukkig was er een kantoor van het openbaar vervoer. En dan daar maar even gevraagd welke bus en metro we moesten nemen om op onze bestemming te geraken. We hadden uiteraard nog Tjechisch geld nodig, maar gelukkig was er in de luchthaven ook een wisselkantoor. Die was wat te duur naar onze mening, maar er was ook nog een automaat. Euro's insteken en Tjechische kronen terugkrijgen, simpel als wat. Ware het niet dat we ons wisselgeld hoorden vallen, maar er kwam niets uit. Vreemd uiteraard. Dus Wim ging op zoek naar het probleem en probeerde te voelen in de gang waar de munten door moesten vallen. En wat bleek: er viel veel meer geld uit dan we verwacht hadden. Blijkbaar werkt het systeem niet zo goed en wordt het kleingeld voor een deel tegengehouden, maar door te voelen hadden we heel wat munten van onze voorgangers. Een leuke meevaller uiteraard!
En dan met de bus richting startpunt van de metro, en in een groot station wachten op de bus. Nergens was het nummertje te zien, dus enige optie was vragen aan de vele chauffeurs die stonden te wachten. Helaas praatte er bijna niemand Engels, maar uiteindelijk bleek de halte om de hoek te zijn. Wij daar naartoe, ik met de rugzak, Wim de valies achter zich zeulend. Tot mijn grote verbazing was de halte geschrapt omwille van werkzaamheden of zo. De moed zonk me al in de schoenen, het was ook al donker en hoe moesten we ooit in het hotel geraken? Dan maar weer een paar chauffeurs lastig vallen, maar uiteindelijk hadden we toch de goede bus te pakken. Het openbaar vervoer in Praag is echt schitterend: de bus stopt bij elke halte, en er wordt ook duidelijk aangegeven aan welke halte je bent. Zo hadden we geen enkel probleem met op de juiste plaats af te stappen. En toen bleek het nog een heel eind van de halte verwijderd te zijn. Het was dus al donker, en helaas is de straatverlichting in Praag niet wat ze hier is. Absoluut niets van lantaarns! En ook geen voetpad, dus het werd een helse onderneming om de heuvel op te klauteren op zoek naar ons hotel. Gelukkig bleek het dichter dan we gedacht hadden, en konden we genieten van onze kamer. Het hotel is het Hector Hotel, waar je ook verschillende sportvoorzieningen hebt, zoals tennis, squash, bowling, fitness... We hadden een extra bedrag betaald, waardoor we elke dag recht hadden op 4 uur sporten. Maar ja, we waren in feite steeds afgepeigerd van de wandeling, dat het er nauwelijks van gekomen is: ik 2 uur en Wim één uurtje squash...
Na het uitpakken weer naar beneden om wat te eten, en dan uitrusten. 's Anderendaags vroegen we eerst aan de balie of de halte van gisteren de enige was in de buurt. Bleek dat niet het geval te zijn, de bus die wij hadden genomen reed maar één of twee keer per uur. Dus daar zouden we lang kunnen wachten! We moesten gewoon het nabijgelegen park door bergaf, en aan de straat was een halte waar bijna om de 5 minuten een bus stopte. In een mum van tijd stonden we weer in het station, en dan met de metro naar het centrum. En ik was de gids van dienst. Wim had alles geboekt, en ik was dus gids, fotograaf (en dan ook scrapbooker) en moest dus alles beslissen wat we gingen doen, en Wim was ook nog de kassier!

Eerst ging het richting marktplein met de prachtige astronomische klok. Op het volle uur verschijnen daar de 12 apostelen, maar we hadden het schouwspel net gemist. Dus bleven we maar wat in de buurt rondwandelen om alles te zien. Toen het bijna tijd was, kwamen meer en meer mensen rond de klok staan. Ik had me strategisch opgesteld, zodat ik de hele processie kon zien. En ik laat jullie even meegenieten:

Nu, in feite stelde het niet zoveel voor, had het veel spectaculairder verwacht, maar al bij al
toch leuk om zien. En dan gingen we maar weer verder. We baseerden ons een beetje op een wandeling uit de gids die we gekocht hadden, om toch maar zoveel mogelijk te zien van de stad. We bezochten onder andere nog het preekhuis van Jan Hus (die van de Hussieten, maar vraag me niet meer wat het precies was...) maar daar was ook niet veel aan. Gelukkig kon ik aan een goedkoper tarief binnen, waar een lerarenkaart allemaal niet goed voor is. Dat ziet er uiteraard ook uit als een studentenkaart, en omdat we er nog voor kunnen doorgaan, proberen we overal om korting te krijgen. En ik had gezien dat er een blaadje lag dat de studentenkaart geldig was tot 26 jaar, dus ik beweerde zonder schroom dat ik 26 was. En het was gelukt, hoera!
Daarna gingen we op zoek naar een geschikte plaats om te eten, we hebben zeker een half uur
rondgewandeld tot de uiteindelijk op de hoek van waar we gestopt waren binnengingen... Nu ja, we zijn op reis, dus alles lekker relax! En in de namiddag stond de joodse wijk op het programma. Volgens de gids was dat meer dan de moeite waard, dus deden we dat maar. Je kon een ticket kopen om de meeste synagoges met tentoonstelling en zo te bezoeken, maar mijn interesse ging vooral uit naar het joods kerkhof. De ticketten waren vrij duur, en de truc met de studentenkaart hielp hier niet. Die geldjoden toch! (grapje hoor, wil niemand voor het hoofd stoten...) In de eerste synagoge waren de muren beschreven met namen van mensen uit Tsjechië die tijdens de 2de Wereldoorlog het leven gelaten hadden in concentratiekampen. Een heel intieme plaats vond ik dat. In een andere zaal waren allemaal originele kindertekeningen uit de kampen te zien. Over het leven daar, maar ook over het leven voor de kampen. Dat was zeer boeiend om te bekijken en te bestuderen. En daarna wandelden we verder naar het kerkhof. Een beetje spookachtig in de week van Halloween, ik weet het. Maar toch heel boeiend om te zien.

In de joodse wijk was ook een uurwerk dat anders liep had ik gelezen in de gids,
maar dat zijn we in feite uit het oog verloren. Ook de bekende Altneusynagoge hebben we niet bezocht, de thuishaven van Golem, een lemen figuurtje dat leefde. Een beetje zoals Pinocchio, maar boosaardiger. En naar het schijnt liggen de scherven onder de troon, maar dat hebben we niet bezocht. De synagoge leek ons niet zo groot, maar toch vrij duur om er binnen te gaan. Dus zijn we maar naar ons hotel teruggegaan.

's Anderendaags stond de bekende Karelsbrug over de Moldau op het programma. Het was vrij vroeg, en de typische kraampjes waren nog niet aanwezig. Het was een mooie dag, maar wel veel wind, dus bijgevolg wel wat aan de koude kant. We besloten de brug over te steken richting het Hradsjin, da's het grootste paleiscomplex ter wereld, namelijk 7.5 ha groot. Ze is gebouwd op de andere oever van de stad op de heuvel, en vandaar heb je een mooi zicht op de stad. Op de heuvel ernaast heb je het Petrin, met een soort van Eifeltoren, maar dat houden we voor een andere dag.

Het prachtigste van het paleis is ongetwijfeld de Sint-Vituskathedraal, en ik was verkocht
aan de prachtige spuigaten. De uitdrukking "het loopt de spuigaten uit" vind hier (bij alle gotische kerken in feite) zijn oorsprong, want het waren de regenbuizen avant-la-lettre. In plaats van het langs de muur te laten lopen, stonden deze wezens ervoor in het water naar beneden te "spuwen". Prachtig vind ik dat. Ik ben nu in mijn "detail"-periode tijdens het fotograferen, en ik kan er maar geen genoeg van krijgen!!! Wim vond weer dat ik aan het overdrijven was, best dat hij me een kwartier later dan niet bezig heeft gezien!

Want toen was het ongeveer tijd voor de wisseling van de wacht, ook een toeristische rekpleister van het Hradsjin. Wim poseert nogal graag bij een wacht, heb nog zo'n foto's, en vertelde hem dat ik daar een miniboekje van zou maken: hij naast de wacht iedere keer!

We wisten absoluut niet wat we ons moesten voorstellen van die wisseling, maar het was dus een heel ceremonieëel gedoe! Ik stond eerst verschrikkelijk slecht om foto's te maken, omdat iedereen zomaar voorbij begon te steken, maar op een gegeven moment moesten we de toegangsweg vrijmaken, en ik stond weer vanvoor! Hieronder een paar foto's van de aflossing, ik denk dat de foto's wel voor zich spreken. Misschien even ter verduidelijking: de nieuwe wacht was veel dikker aangekleed dat degene die er nog stonden. En dat terwijl er toch wel een bitter koude wind aanwezig was... Gelukkig moesten ze het maar een uurtje volhouden. Van de ceremonie op het binnenplein hebben we nauwelijks wat gezien, omdat we dus aan de voorkant aan het kijken waren.

Na die hele parade was het tijd om de kerk te bezoeken, een prachtige gotische kerk die toch maar in 1929 volledig afgeraakt is. Vooral de diverse stijlen van glasramen zijn fantastisch om te zien.

We zijn van de uiterste top tot in de kelder gegaan: je kon namelijk één van de torens beklimmen en ook de crypte met koningsgraven. En ik hoef je uiteraard niet te zeggen dat we vanop de toren een prachtig zicht hadden op de omgeving, maar er was zoveel wind dat het onmogelijk was om er lang te blijven.
En we eindigden met het Gouden Straatje, pittoresk maar o zo toeristisch. In feite moet je betalen om naar de winkeltjes te gaan kijken, het is al ver gekomen! Ik vond dat het meer iets had van een straatje in de Efteling of zo, maar hier blijkt het dus écht te zijn...

Op donderdag zijn we Vysehrad gaan bezoeken, de vestingen van de stad voor dat er sprake was van Praag. Mooie ruïnes van de stadsmuren, een kerk met Art Nouveau schilderijen en een prachtig kerkhof (daar ga ik weer...) Een rustig stukje Praag, ver weg van de drukke toeristische plaatsen, maar zeker ook een bezoekje waard. Op de foto waar ik opsta, lijk ik wel zwanger, maar ik wil nog even duidelijk benadrukken dat dit NIET het geval is. Ik heb gewoon mijn handtas onder mijn dikke winterjas aan, waardoor het dus véél dikker lijkt dan het in werkelijkheid is!!!

's Namiddags nog even kaarten gekocht voor de opera (wel de goedkoopste, voor het geval we het niet mooi zouden vinden) en al even op prospectie gegaan om te zien welke metro we moesten nemen. En dan gingen we op zoek naar een monument dat we nog niet gezien hadden, namelijk de Kruittoren, ook wel een mooi gedetailleerde toren.

En dan weer naar het hotel om ons klaar te maken om naar de opera "La Traviata" te gaan. Probleem was dat we helemaal niet wisten waarover het ging (en in feite nu nog steeds niet,
zal het een keertje moeten opzoeken), maar het was wel de moeite om eens meegemaakt te hebben. Het was ook een fantastische zaal, beetje kitcherig naar mijn smaak, maar ja. Best dat smaken verschillen natuurlijk. Kijk even mee...

's Anderendaags 's morgens ontwaakten we met een dun laagje sneeuw. We hadden dus verwacht dat het koud zou zijn, maar dat bleek gelukkig niet echt het geval te zijn. Er was weinig wind en het zonnetje scheen, dus was het al bij al vrij aangenaam. Vandaag stond een wandeling op de Petrin-heuvel op het programma. En daarvoor moesten we weer de Moldau over, en we kozen weer voor een andere brug. Er zijn er toch zoveel...

Op de top van de heuvel staat een toren, een kleinere versie van de Eifeltoren van Parijs,
en ook te beklimmen.

En ook maar weer gedaan (helaas weer aan vol tarief...), en opnieuw een prachtig zicht op de stad. Denk dat ik van zoveel verschillende plaatsen een mooi zicht heb op de stad, als ik wil scrapbooken zal ik mogen selecteren, zoveel is zeker. Maar we zaten een beetje in een sneeuwstorm, en dat levert toch wel een beetje een sprookjesachtige foto op vind ik zelf... En dan te weten dat een vijftal minuten later er weer een stralend heldere lucht was!

En daarna eten, en zorgen dat we om 14u aan de astronomische toren in het Klementinum stonden. We waren er 's morgens al geweest om de toren te bezoeken, maar de eerste groep werd maar 's namiddags toegelaten. We waren net op tijd en konden meteen aansluiten bij de rondleiding. In de oude bibliotheek heb ik een paar illegale foto's genomen. Was niet toegestaan, of toch niet met flits (zo heb ik toch verstaan uit het pictogram), dus heb het toch maar gedaan, omdat ik het zo speciaal vond, al die oude boeken.

En dan was het weer klimmen, voor de zoveelste keer een toren op... De enige toren die we niet beklommen hebben is geloof ik die met de grote klok, en dat stomweg omdat we de ingang niet vonden... En uiteraard, ik hoef het in feite niet meer te vermelden, het uitzicht was weer prachtig! En ja, ik weet dat ik iets heb met panoramische foto's, da's ook een feit... Daarmee geef je veel beter weer wat je in het echt gezien hebt vind ik.

En dan nog een beetje zot doen aan het raam, met onderstaand resultaat...

En toen werden we nageaapt door stomme Belgen (jaja, ben er ook wel eentje, maar zo stom gedraag ik me toch niet hoor). Het waren echt kindjes, die vonden dat zij in de bib beter onopvallende foto's gemaakt hadden dan ik, maar ze waren er zich blijkbaar niet van bewust dat we hen wel degelijk konden verstaan. Ze vonden onze raamfoto's ook eerst maar stom, maar zagen dan ik dat het wel eens een mooi resultaat kon opleveren. Hoewel ik het me nog steeds afvraag of ze het verstonden, want met een flits fotograferen levert nooit zo'n zwarte
omkadering op natuurlijk!Na het bezoekje was de soevenirjacht geopend voor in onze reiskast. Van elke plaats die we bezoeken, proberen we wat mee te brengen, bijvoorbeeld een strijdkar uit Rome, obsidiaan uit Mexico, krijger uit Thailand, houten neushoorn uit Tanzania. De hele Karelsbrug weer afgeslenterd, en ditmaal hadden we meer succes: je kon er over de koppen lopen en er waren duidelijk ook veel meer kraampjes. Een gezonde wisselwerking zeker? En ditmaal is het een klein bordje geworden met de Karelsbrug op. Het was een kleine reis, dus ook een klein soevenirtje natuurlijk. We zochten ook nog mooie tekeningen, maar we wisten niet meer waar we het gezien hadden. Uiteindelijk toch nog gevonden, en dat zal een mooi plaatsje krijgen in mijn scrapbook.

En om onze reis af te sluiten zijn we naar het poppentheater geweest. Ik had het al op verschillende plaatsen gezien, maar de dag van de opera was de enige die we nog konden volgen, dus had ik de hoop al opgegeven om er eentje te zien. Tot we weer een ander theater tegenkwamen waar ze het alle dagen opvoerden, dus mooi meegenomen weer. Een ander voordeel was weer mijn "studentenkaart". Een leuk zolderkamertje in feite, maar in België zou zoiets nooit toegelaten zijn omwille van brandveiligheid.

Ditmaal was het de opera Don Giovanni, en weer begrepen we er geen snars van. Ik vond het leuk, Wim helemaal niet. Fotograferen was toegelaten, weliswaar zonder flits. Maar die poppen staan nooit echt stil, dus héél véél foto's genomen om een paar goede over te houden... Ik laat jullie even meegenieten van de poppenkast.



Na de poppenkast nog wat gegeten en gewinkeld. Voordeel in Praag is dat de winkels alle dagen open zijn en dat tot 20u 's avonds. Gezocht met Wim voor kleren, maar alles was te kort helaas. Wel een paar dagen voordien mooie schoenen gevonden, en hij had een keer keus tussen een aantal paar. In België is dat ook al een eeuwigheid geleden. En toen zat onze reis erop...