Goede voornemens?

Goede voornemens. Daar heb ik in feite nooit aan meegedaan, want ik weet dat het nooit van lange duur is. Daarom maak ik er geen aan het begin van het jaar.
Maar ja, soms zegt een mens dat er iets moet veranderen...
En daar ben ik dus nu druk mee bezig! Zonder het zelf te plannen in feite.
Het begon vorig weekend, toen ik verschrikkelijke tandpijn kreeg, zo onhoudbaar dat het écht wel nodig was om naar de tandarts te gaan. Maandagochtend vroeg gebeld, en ik had geluk: ik mocht meteen gaan. Nu, helaas wist ze niet vanwaar mijn pijn kwam, dus moest ik naar de radioloog om een foto te laten nemen van mijn gebit. En dan weer richting tandarts, maar ze kon er niets speciaals op zien. Ik kan helaas mijn stralende glimlach foto niet tonen, omdat de tandarts die bijgehouden heeft. Maar woensdag ben ik dan nog even opnieuw gegaan, want de pijn bleef maar aanhouden. Ze had helaas niet veel tijd, waardoor ik het nog tot de donderdag moest uithouden. En dan kon het grote opkuiswerk beginnen. Ik durf het haast niet zeggen, maar ik ben sinds 1999 dus niet meer bij haar langsgeweest. Ik heb een panische angst voor tandartsen... Als kind ooit de schrik van mijn leven opgedaan toen een kies getrokken moest worden, en de tandarts had me niet genoeg verdoofd. Kan je verzekeren dat dit één van mijn grootste kindertijdtrauma's was. Trouwens, die kies heb ik nog altijd in een geel schatkistje, alsook mijn andere melktandjes. Tja, ben altijd al een verzamelaar geweest!
Maar ik heb het hem bij een volgend bezoek goed betaald gezet. Ik wou absoluut niet verdoofd worden, dus nam hij mijn hoofd stevig beet. En net op het moment dat hij de naald naar mijn mond bracht, kon ik me losrukken, en spoot hij de stof in zijn hand. Hij is dus een maar uur werkonbekwaam geweest door mij!
Nu, donderdag had de tandarts dus verschrikkelijk veel werk met mij, maar het grote probleem was dat het verwijderen van de tandsteen zo veel pijn deed, en het is nu nog niet helemaal over. Dat haat ik nu eens van tandartsen: je gaat om je te laten helpen en de pijn weg te nemen, maar je gaat buiten met nog meer pijn. Eén kant, die dus al van vorige week pijn deed, was verdoofd, dus daar had ik gelukkig geen last meer van, alleen was het een beetje ambetant toen een uurtje later ik workshop moest geven. Met één lamme kaak, het was waarschijnlijk geen gezicht, maar kom.
Maar sinds maandag ben ik dus de trouwste fan van mijn tandenborstel geworden, anders kwam hij hoogstens één keer per dag uit zijn glas, nu poets ik 3 tot 4 keer mijn tanden op een dag!
En dat is niet alles, ik ben ook weer begonnen met sport te doen. Ik fiets wel naar school en ik doe op donderdag mee met de badminton op school, maar ik ben vandaag zowaar beginnen lopen. In het middelbaar vond ik dat nog leuk, maar sinds mijn volwassenheid verfoei ik het! Wim kon me overtuigen om te beginnen met lopen, omdat alleen dan 2 konijntjes tijdelijk bij ons opgevangen mochten worden. Tja, voor konijntjes alles, dus heb ik vandaag al mijn moed bijeengeraapt, de sportschoenen aangetrokken en eraan begonnen. Rustig aan, een minuutje lopen en dan twee wandelen, en dat voor een kwartiertje lang. Heb zo een trainingschema gevonden op het internet, en binnen een 3 maand moet ik in staat zijn een kwartier te lopen. En ik heb me zowaar extra ingespand, want ik heb er nog 3 minuten bijgedaan, én toen ik thuiskwam nog 50 keer gespringtouwd.
Dus goede voornemens, da's niet voor mij, maar ze uitvoeren des te meer!
To be continued! Ik hou je alvast op de hoogte van de vorderingen!