Onze droom wordt stilaan meer werkelijkheid...

Zo, onze plannen beginnen eindelijk in hun definitieve vorm te vallen. Welke plannen, ga je misschien denken? Sommigen weten er al van, maar Wim en ik gaan eind oktober op wereldreis.

Hoe kom je nu op zoiets?

In feite zijn onze reisplannen begonnen tijdens onze reis in Thailand, in 2005. We hadden toen op de TV een reportage gezien over Nieuw-Zeeland, en het leek ons ook wel leuk om daar eens heen te gaan op reis. Ook de films van Lord of the Rings zullen er voor mij dan wel voor iets tussen zitten. Maar ja, tijdens de zomervakantie is het winter in het zuidelijk halfrond, dus niet zo ideaal voor een reis. En de kerstvakantie is dan te kort om naar de andere kant van de wereld te vliegen.

En zo ging de bal aan het rollen. Wim keek of er geen formule bestond om voor een maand loopbaanonderbreking te nemen, maar helaas was het minimum 3 maanden. In een goede maand kun je de belangrijkste zaken van Nieuw-Zeeland wel zien, dus moesten we de andere 2 maanden nog zien op te vullen.

Na heel wat lezen op het internet (vooral van Wim dan, hij is in feite de grote planner van onze reis) besloten we er ook Zuid-Amerika bij te nemen. Maar daarvoor waren 3 maanden dan weer te kort. En zo zijn we uiteindelijk uitgekomen op 7 maanden. Uiteraard kunnen we nog langer, er zijn nog stukken van de wereld die we willen zien, maar ik denk dat die periode nu wel lang genoeg zal zijn. India en China staan ook nog op ons verlanglijstje, maar dat zal waarschijnlijk wel nog later een keer aan bod komen. Het is wel mogelijk dat we toch nog een paar dingen in India meepikken, aangezien we daar nog een tussenstop maken qua vluchten.

Dus na al die voorbereidingen en veel verslagen op het internet lezen, begint het nu echt wel steeds dichterbij en concreter te worden. Wat eerst een droom was, wordt nu meer en meer werkelijkheid.

Vorige week hebben we het ook thuis verteld, voor we de verdere stappen ondernamen. Gelukkig hebben ze goed gereageerd. We wisten totaal niet welke reactie we mochten verwachte, maar Wim's ma zei dat we groot gelijk hadden, nu er nog geen kinderen zijn. Oef, dat was een leuke reactie. Zijn pa zei niet te veel, die dacht waarschijnlijk aan het kostenplaatje van het hele gedoe, maar het is fijn om te weten dat je erin gesteund wordt.

Op ons werk weten ze het al langer, want het was in feite de bedoeling om nu al weg te zijn (hihi, we zouden zelfs bijna terug zijn...). Maar op school moet ik een volledig schooljaar vrijaf nemen, vandaar dat het niet anders kan. Ook bij Wim waren er weinig problemen, hij zal ook proberen om er nog zoveel mogelijk verlof voor en na te kleven, zodat hij niet effectief de 7 maanden loopbaanonderbreking moet nemen.

Vorige week heb ik ook over en weer gemaild voor ons Round the World Ticket, en die wordt deze week ook nog besteld. En ik heb ook al rondgemaild om sponsering te vragen aan diverse winkels en merken van trekkingsmateriaal, dus hopelijk komen daar ook een paar positieve reacties op.

Nu, natuurlijk is dit financieel een serieuze aderlating om zolang op reis te gaan. Daarom wordt nu alles op alles gezet om nog extra inkomsten te verwerven. De voorgaande jaren heb ik tijdens de zomervakantie telkens een paar dagen in de week gaan werken in de horeca (als we uiteraard niet op reis waren). En vanaf de paasvakantie ga ik in het voorjaar nog elke zondag werken, en ook de ganse zomervakantie, 6 dagen op 7... Het wordt hard, maar we weten uiteraard waarvoor we aan het werk zullen zijn.

Ook conditioneel zal de tocht niet makkelijk zijn, aangezien het een echte trekkingsreis wordt, met het grootste gedeelte in de Andes. Het letterlijke en figuurlijke hoogtepunt zal ongetwijfeld de beklimming van de Aconcagua worden, met zijn 6962m de hoogste top van Zuid-Amerika. Voor Wim is conditie waarschijnlijk wel geen probleem, aangezien hij bijna alle dagen van de week aan sport doet, nu nog voetbal en na het seizoen weer lopen. Bij mij is het andere koek. Sinds begin van het jaar doe ik weer aan badminton, daar was ik met de drukke bezigheden op school en met de scrapbookworkshops niet meer aan toe gekomen. Donderdagavond is nu mijn vaste avond, en ik probeer ook op zondagochtend van de partij te zijn. Ook ben ik te rade gegaan bij en diëtiste om ook wat aan mijn gewicht te doen, want ik wou het liefst 10 kg kwijt zijn. Da's ook al weer minder gewicht dat een mens moet meesleuren op de berg... Ondertussen zit ik op de helft, maar ik hoop door nog meer te sporten de kilo's er nog makkelijker zullen afvliegen. Om mijn conditie nog meer op te krikken, ga ik vanaf maandag aan spinning doen. Dus hopelijk lukt het mij ook om de nodige kilo's kwijt te spelen en de goede conditie te hebben voor alle wandelingen. Maar nu het zo eindelijk wat definitiever vorm begint te krijgen, ben ik me ook bewust dat ik nu nog echt mijn uiterste best moet doen om de reis zoveel mogelijk te laten slagen. Het zou zonde zijn van het geld dat ik sommige dingen niet zou kunnen doen.

Dus naast werken staat ook veel sporten op het programma, zoals wandelen, maar dan vooral in de Ardennen, waar je ook veel meer hoogteverschillen hebt. Ook eind augustus gaan we nog op hoogtestage naar de Alpen, meer bepaald in de omgeving van de Gross Venediger in Oostenrijk. Daar gaan we een huttentocht doen, en een aantal toppen van boven de 3000m bedwingen (hopelijk!). Zo gaan we snel weten of we al in de goede richting zitten met ons lichaam.

Het enige waar ik het moeilijk mee heb, is het achterlaten van alles. Zeker en vast de konijntjes. De konijntjes zijn in feite mijn kindjes, en dan vooral Speedy is mijn grote lieveling. Daar zie ik enorm tegenop, vooral omdat hij zoveel liefde geeft... En ook het scrapbooken. Nu alles zo goed loopt, moet ik er tijdelijk mee stoppen. Maar mijn klanten hoeven er nu niet mee in te zitten natuurlijk, na de reis gaan we gewoon weer verder! En dan de foto's van de reis niet te vergeten. Aan het tempo dat ik nu foto's neem op reis, ga ik waarschijnlijk nog jaren bezigzijn met het scrappen. Maar misschien dat ik nu minder foto's zal nemen, maar wel stukken mooiere. Uiteraard zullen jullie ook via de blog op de hoogte gehouden worden van de reis, en natuurlijk mogen mooie foto's daar niet op ontbreken!

Dus nu weten jullie ook hoe de rest van het jaar er zal uitzien voor ons, veel werken en trainen, om dan het einde van oktober onze droom in vervulling te zien gaan!

De route beschrijf ik dan nog wel in een ander berichtje!