Geen tijd, geen tijd, hoezeer het mij ook spijt!

Soms voel ik me echt dit konijn uit Alice in Wonderland, altijd achter de tijd aan hollend, nooit tijd om even stil te staan.

Wel, dat gevoel heb ik ook de laatste weken. Ik moet zeggen dat ik me in feite mispakt heb aan dit korte 2de trimester, waardoor alles nog moet gebeuren. En ook nog vlug toetsen geven, want met een één-uursvakje (en dan nog een stagiair ook in de periode waar je normaal een toets plant) is dat niet altijd evident, en voor Engels ook bezig met de voorexamens, en volgende week beginnen de kindjes met de grote examens, dus daar kruipt ook weer werk ik. Dus je kan je inbeelden dat er van scrappen nog niet te veel in huis gekomen is de laatste tijd, en ik moet zeggen dat mijn handen wel jeuken om aan de slag te gaan. Ik wacht ook nog op een lading foto's, want die van Alaska van de eerste bestelling zijn zowat allemaal gescrapt. En dan ook nog de winkel in orde doen, bestellingen verwerken en zo voort. Tja, soms heeft een mens wel eens van die drukke momenten zeker? Nu, gelukkig wordt alles na het weekend weer iets rustiger, kan dan meestal vroeger naar huis, en kan ik sneller in gang schieten voor mijn schoolwerk.
Dus nu weet je waarom je anderhalve week niets van me gelezen hebt op de blog... Maar er is verbetering in zicht, wees er maar zeker van dat ik er weer zal invliegen!